Wel vragen, maar danken... ho maar.

De tekst op de afbeelding ken je vast wel. Ik heb het ook eens voorbij zien komen.
Maar vandaag kwam de tekst wat harder binnen. Misschien omdat ik meer gemopperd had dan anders... ik weet het niet. Maar dat het me confronteerde met mijn niet zo'n geweldig dankbare houding de laatste tijd was voor mij meer dan duidelijk.

Ik zou de volgende ochtend wakker worden met niet zo veel om me heen. Misschien wel helemaal niets...

Een stille, donkere leegte. Zelfs geen bed waar ik de nacht ervoor moe - maar echt wel dankbaar - in ben gestapt. Gewoon niets, omdat ik God niet dankbaar ben geweest. Of in ieder geval niet naar Hem heb uitgesproken.

Zo voelt het tenminste nu ik aandacht heb voor de betekenis van deze tekst; wel vragen, maar danken... ho maar.

Maar even realistisch nu; het kan gebeuren dat je een mindere dag hebt, je even niet in je hum bent, je een dag(en) met tegenslag hebt, je té geleefd wordt (door omstandigheden of onze veeleisende maatschappij).

Maar hé, er is zeker weten wel íets!

Echt! En het hoeft niet perse overduidelijk met woorden uitgesproken te worden. Ik denk dat je het ook mag voelen in je hart, richting Diegene die het je heeft toevertrouwd.

En als ik dan eenmaal mijn dankbaarheid op een rijtje heb weten te zetten, heb ik aardig wat kunnen bedenken. Kleine dingen. Of juist de onzichtbare, die eigenlijk zo vanzelfsprekend zijn. Die dingen waar je misschien honderd keer per dag onbewust bij langs loopt. Het zijn die dingen waarvan je de zekerheid mag hebben dat je ze de volgende dag ook nog hebt!

Maar denk je eens in; hoe zou het zijn als je het niet meer had... zoals je huis, je volle provisiekast, je tuin, auto of fiets, al je plannen voor de volgende dag, En wat te bedenken van al die lieve mensen om je heen waar je zoveel van houd?

...wat als deze tekst echt was en je niet...?

Gelukkig is het nog steeds niet - de volgende - dag...

Wat doe jij als je deze tekst leest en je misschien niet zo dankbaar bent geweest?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit vind je misschien ook interessant:

Begin je dag met een goede gewoonte en vind die pot met goud bij de regenboog.

Het hart van je kind richting geven + 5 tips voor 'toewending' 

Je kind leren over dankbaarheid door zelf een voorbeeld te zijn.

Quote - About gratitude and happiness

© T. van t Veer

Meditatie momentje...

Begin je dag met een goede gewoonte

Begin je dag met een goede gewoonte…

...Echode het vanmorgen nog door mijn hoofd. Want door je dag te beginnen met een goede gewoonte, leg je de fundering voor een goede dag. En terwijl ik dit weet en er nota bene door mijzelf aan herinnerd wordt, laat ik de woorden vervliegen en start de dag suf met de gedachte dat ik niet lekker geslapen had. Mijn hoop was gisteravond gefocust op een goede nachtrust, maar mijn nacht was allesbehalve goed. En zo stond mijn dag in het teken van ontevredenheid over de nacht. En tegelijk sijpelden er steeds meer gedachten binnen over het missen van die dingen die maar niet op je pad komen, terwijl je ze zo nodig hebt (lees: denkt te hebben!).

Hoop, verwachting, teleurstelling, slechte weerstand en weinig energie (en de lijst kan nog langer) zijn allemaal 'blokkades' die je gevoel van dankbaarheid in de weg kunnen zitten. Maar er is een manier om daar zelf verandering in te brengen. Je kunt namelijk je hersenen – en dus je gevoel, op een ander spoor zetten door positieve woorden uit te spreken.

Dus niet: Ik baal er van dat ik vannacht zo mega slecht geslapen heb :(

Maar zoiets: Deze dag kom ik door, ook als ik niet goed geslapen heb :)

Het is het stukje geloof en kracht in je eigen kunnen, het is de keuze die een positieve houding benadrukt en het dankbaar wíllen zijn voor de dingen die goed gaan.

“Geluk is als een vlinder: wanneer je hem tracht te grijpen, blijft hij altijd net buiten je bereik. Maar als je je aandacht op andere dingen richt, komt hij stilletjes op je schouder zitten.” ~ Nathaniel Hawthorne

Deze woorden leren je iets heel belangrijks. Ze herinneren je eraan dat je het geluk meestal misloopt als het najagen ervan een doel op zich wordt. Als het je focus wordt en je zoekt er je hele leven naar, ben je eigenlijk bezig met het zoeken naar de pot met goud onder aan de regenboog. Een luchtspiegeling in de woestijn...

Geluk komt niet zomaar toevallig je leven binnenvallen. Geluk moet geen boodschappenlijstje worden. Echt geluk is een geschenk van onze Schepper.

"Dankbaarheid vult de stille en lege plekjes in je hart. Hoe meer je deze plekjes vult met dankbaarheid, hoe rijker je innerlijke vreugde wordt." ~ Tineke van 't Veer

Je kunt het zo gek niet bedenken. Het gaat er niet om dat je iets groots doet, maar dat je iets doet waar jij een goed en blij gevoel door krijgt. Voel jij je goed, dan geef je dat ook door aan anderen. Als een lichtje in een donkere stad.

Ben jij op zoek naar die pot met goud aan de andere kant van de regenboog? Nou, dat gelukkige gevoel in elke dag is dus simpelweg je dankbaarheid uiten als goede gewoonte!

Een aantal ideeën om je dag mee te beginnen als goede gewoonte:

- Je lekker uitrekken op bed nadat je wakker bent geworden

- Goedemorgen zeggen (ook tegen jezelf!)

- Lekker opfrissen

- Bed(den) opschudden

- Een gezond ontbijt

- Een stukje lezen uit bijv. je (dag)boek (of alvast klaar leggen voor de avond)

- Knuffel je gezinsleden

- ...

Dus geef die ander een glimlach of begroet hem of haar vriendelijk. Daarmee doe je de ander én jezelf goed!

Het hart van je kind richting geven ... + 5 tips voor 'toewending'

Verrukking. Ik leef!

'Je moet er oog voor hebben' ... schrijft Tjitske Lemstra in haar boekje: Daar ben je moeder voor!

Ze schrijft verder...
Mijn moeder had de zorg voor een gezin van tien mensen. En wasdag was beslist niet haar favoriete dag ... De waslijnen hingen op een balkon 'op het westen'. Soms werden wij, in de winter en in de herfst tegen de avond, als zij de was afhaalde, naar boven geroepen: 'Kijk eens hoe mooi de lucht is..?'  Ze nam ons mee in haar beleving. Je moet er oog voor krijgen...

Misschien is het toen begonnen. Het beleven.

Overvliegende ganzen in de winter...
Het voorjaar, dat je ruikt voordat je het kunt zien...
De geur en glinsteringen van sneeuw en ijs...
De eerste sneeuwklokjes en crocussen in de zon...
De geur van pasgemaaid gras...

Verrukking. Ik leef!

Je moet er oog voor krijgen ...

"De eerste grote toewending van het hart van een kind vind plaats in de eerste zeven jaren."

Dat gebeurt op grondt van wat het kind aan belevingen heeft gehad. Waar is het hart van het kind in die eerste jaren naar uit gegaan?

Jezus stelt: 'waar je schat is, zal je hart zijn...' Dat kun je ook 'toewending' noemen. Je wilt als ouder je kind bepaalde waarden meegeven in het leven. Je zou het hart van je kind willen 'richten'. Praten, vertellen, overtuigen ...

Maar ... Het overdragen van waarden gebeurt woordeloos. Waar is jouw schat? Daar zal je hart zijn! En je kinderen zullen 'ruiken, proeven en voelen' waarnaar jouw hart zich heeft toegewend.

Er gebeurt meer dan je denk. Kinderen grootbrengen is méér dan alleen zorgen voor schone kleren en gezonde voeding en het aanleren van manieren. Het hart wordt gericht.

"Kinderen voelen wat de ouders belangrijk vinden, wat hen beweegt, wat hen ontroert ..."

Daarin geef jij richting aan hun toekomst...

5 tips voor 'toewending'.

1. Neem je kind mee in jou beleving; leer ze verwondering en dankbaarheid voor de mooie dingen in het leven. Laat ze zelf ook beleven; leen een groot boek met alles over de natuur, kinderen vinden het prachtig!
2. Geef bewuste tijd, interesse en volle aandacht aan je kind. Nu is de tijd die we echt hebben! Denk eens aan (Bijbel)voorlezen, samen muziek luisteren, knutselen, (strijk) kralen (rijgen), verstoppetje, bakken, wandelen, speeltuin, bos, park, museum, etc. (Laat je niet steeds afleiden door mobiel, i-pad of tv. Bouw die moeder-/vader stekkertijd in en laat die dingen gewoon even voor wat ze zijn!).
3. Bouw tradities in: Tradities brengt je bij elkaar, geeft verbondenheid en creëert het fijne thuis-/gezinsgevoel.
4. Jij bent niet perfect. Je kind ook niet. Aanvaard tekortkomingen en blijf niet ronddwalen in schuldgevoel en schaamte. Jij bent het voorbeeld in loslaten en aanvaarden, in lief hebben en vergeven! Dus zeg sorry voor dat gemopper van net en laat het van je afglijden.
5. Knuffeltijd en lachtijd! Het versterkt de focus op je gezin en versterkt de banden, geeft vrede en ontspanning en is natuurlijk enorm gezond!


Waardoor geef jij het hart van je kind 'richting'?

~  ~  ~  ~  ~

Om die reden is tijd juist zo enorm kostbaar!

Tijd kun je niet - zoals met een zandloper - 'beheersen'

Tijd. Wat is dat? De klok tikt voort. De ene keer als je vriend, en dan weer als je vijand. Soms is het fijn als de tijd snel voorbij vliegt, op andere momenten wil je de klok het liefst stil zetten.

Wat willen we mensen snel vooruit. The speed of life neemt ons mee langs de sleur van het leven, en we zien amper nog de ingekleurde momenten die, in het verstrijken van de tijd, bijna onzichtbaar zijn verweven...

Vind je het zo gewoon, zo vanzelfsprekend? Dat je leven mag, als wandelend wonder op deze aarde? Enig, uniek en onvervangbaar. Waarom sta je er niet even bij stil, en verwonder je over dat wat voorbij gaat, in het verstrijken van honderden seconden - die nooit meer terug te halen zijn?

Het is zoals Phil Bosmans zo mooi in één van zijn gedichten schrijft: Tijd is geen wedloop, geen snelweg tussen wieg en graf. En jaren zijn geen kilometerpalen om te verslinden!

Als er nu iets was, waarmee je kon voorkomen dat je sterven zou, wat zou dat dan een kostbaar iets

voor je zijn! En wat zou je doen, als je na je sterven, toch nog een klein beetje tijd mocht benutten, om die belangrijke momenten van toen anders in te kunnen kleuren? Om die reden is tijd juist zo enorm kostbaar!

Ja ja, ik snap het wel. Tijd is iets ongrijpbaars. Je hebt er geen vat op. Geen invloed. Tijd besteed je aan werken, dingen doen, komt soms tekort en soms heb je teveel. En die klok... het kan je angst inboezemen, vervelen, ongeduldig maken. Tik, tik, tik...

Misschien is het goed om je prioriteiten eens onder de loep te nemen.
Soms moet je even met je neus weer op deze feiten gedrukt worden, dat tijd iets kostbaars is en dat je goed moet weten wat je met je tijd doet. Je kunt namelijk geen tijd 'beheersen' om vervelende momenten ongedaan te maken. Ook niet om de mooie momenten, die zo snel langs je heen glippen (oh, is het al zo laat!) stil te zetten.

Misschien besef je weer even wat tijd 'betekend' als je langs de tijdlijn van je leven gaat. Zet jezelf even stil en denk er gewoon eens even over na. Wat kan ik op dit moment met mijn tijd? Wat doe ik nu? Is het waardevol wat ik doe? Stel dat ik nu iets doe wat betekenis heeft in het eeuwige leven? Dus dat ik nu de telefoon pak en die vriendin opbel (wat eigenlijk al een tijdje op je to-do-list staat, maar je komt er maar niet aan toe) en vraagt hoe het met haar gaat. In plaats van ... (vul zelf maar in!) Om maar een voorbeeld te noemen...

Tijd is schaars en tijd is er in overvloed. Tijd is kostbaar. Maar het glipt razendsnel door je vingers als je er niet bewust mee omgaat.
Jou tijd is kostbaar!

Het kostbaarste wat je God kan geven, is je tijd

Het kostbaarste wat je je partner kan geven, is je tijd

Het kostbaarste wat je je kinderen kunt geven, is je tijd

Tijd besteed je waardevol door het aan de ander te geven

Besteed je tijd aan datgene dat er voor jou en de ander echt toe doet; je gezin, partner, kinderen, voor God. En soms komt het besef van deze kostbaarheid, door het besef van kwetsbaarheid. Probeer eens wat vaker echt bewust stil te staan bij die kostbare momenten, die eeuwigheidswaarde hebben. Leg ze vast.

Besef jij om welke reden tijd zo enorm kostbaar is?
Probeer jij je tijd zo bewust mogelijk in te delen?
Stel jij de juiste prioriteiten?

Ps. Heb jij de 'verborgen' links in deze blog al gevonden?

Het kunstwerk dat Hij noemt; leven

'Let me enjoy life...

Een gedicht geschreven over een plekje in het leven na een stiltemoment...

Het kunstwerk dat Hij noemt; leven

...Leven. Wie ben jij? Ik adem je in en blaas je weer uit. Struikelend over de lessen die je mij wilt leren. Maar ik bewonder je schoonheid en verwonder me als je naar me lacht. Ik ervaar je soms als pijn. En soms streel je mij. Ik ervaar je de ene dag als strijd, en dan loop ik weer moedig met je mee. Nog vaker kijk ik naar je met een frons, en dan weer met een lach. Ook angst kom ik tegen. En een akelig gevoel dat mijn hart verteerd. Je ochtendgloren en je avondrood geven mij vaak een blij gemoed. Maar soms wil ik ze echt niet tegenkomen. Dan zou ik willen dat je daar in stilte bleef - als een nacht zonder ontwaken.

...Leven. Waar kom jij vandaan? Waar ligt jouw begin en wat brengt ons jouw eind? Je Maker is mijn Meester. Je ziel mijn hele wezen. De tijd die je voortzet in seizoenen treft mij diep. Waar zou ik zijn als er in vervlogen tijden een keuze niet was geweest? 


...Nu ik Hem heb leren kennen,
ben ik alles,
in elke detail geliefd...

...Leven. Ik heb je nodig. Je geeft mij adem. Je Schepper is mijn Koning. Zonder Hem ben ik niets. Nu ik Hem heb leren kennen, ben ik alles, in elke detail geliefd. Nog steeds struikel ik en doen de lessen mij wankelen. Maar ik heb mijn weg gevonden. Achter Hem ren ik nu aan, zonder Hem uit het oog te verliezen. Hij is mijn trouwe lichtbaken op het pad dat gaat over jouw, mijn lieve leven. Je lessen neem ik dapper mee, want ik weet; er gaat geen les aan Hem voorbij.


...Laat me genieten alsof ik wandel in Zijn schilderij. Wanneer Hij mij vasthoud als penseel van het leven...

...Leven, waar is mijn plaats bij jouw? Ik ben zoek geraakt in een tocht vol hoop en verwachting. Kan ik zelf die kostbare momenten creëren? Of kan ik ze slechts memoriseren? Lieve leven, wees mij goed gezind. Laat me genieten alsof ik wandel in Zijn schilderij, wanneer Hij mij vasthoud als penseel van het leven. Mijn dankbaarheid wil ik je geven. In liefde wil ik met je leven. En leren te aanvaarden wanneer je me laat gaan. Maar vooral wil ik Hem danken, dat Hij mij dit plekje heeft toevertrouwd, omdat ik mag bestaan, in Zijn kunstwerk dat Hij noemt; leven.

~ ~ ~

Het wonder van zomaar een ochtend

'Sta er even bij stil hoe je de dag begint...'

Normaal gesproken zijn mijn ochtenden (net als het eind van de middag) sterke momenten waarin ik wordt geleefd. Een kleine schets zoals het er 's morgensvroeg regelmatig uitziet: 

om zeven uur - maar vaak nog vroeger - wordt ik gewekt door mijn lieve kindjes die speels en klaarwakker vragen om hun portie aandacht. Dat na een brakke nacht die er zo uit ziet: Mijn baby die gevoed wil worden om vier uur ’s morgens, mijn peuter van bijna drie die midden in de nacht gillend wakker wordt uit een nachtmerrie en roept mama!! Een babybornpop, die mijn kleuter gisteravond bij zich in bed heeft genomen, verloor de speen en start spontaan luidkeels te blèren en stopt niet eerder tot de speen weer terug in het mondje is gezet (in die van de babypop natuurlijk;). Als dat al niet genoeg is om de nacht nog langer te maken lig ik nog minuten lang te wachten tot ik weer in slaap val… Kortom: Er is vaak ruis en herrie. Zowel in de nacht als overdag. En het heeft geen zin om me nog even om te draaien met een kussen op mijn oren. Ik zal eruit moeten. Mijn stille tijd schiet er bij in. Ik wordt geleefd.

Dit is een kleine schets van mijn ochtend;) Maar het is ook een situatie waar vele moeders (en vaders!) zich dagelijks in bevinden. En dan bedoel ik met name de ruis en herrie; het geleefd worden, weinig tijd en rustmomenten voor jezelf voor onder andere je stille tijd.

Op dit soort momenten is het goed te beseffen wat je nodig hebt om niet onbeheerst ongeduldig te worden. Soms betrap ik mezelf erop dat ik dan geen zin heb om de dag te beginnen en vervelende hersenspinsels een web in mijn hoofd beginnen te spinnen met allerlei gedachten waar mijn gemoedstoestand de rest van de dag aan blijft vastkleven. Wat ik dan nodig heb is energie en een dosis goede moed.

Terwijl ik dit besefte kon ik gelijk mijn kans grijpen om toch even stille tijd te houden. Het kwam spontaan, zomaar op een ochtend, als een klein wonder.

Ik dacht: Ik wil Jézus als een krachtig geweven web onder mijn voeten die mij opvangt als ik struikel! En daarvoor moet ik mijn hart openzetten en elke morgen met Hem beginnen.

Hoe kijk jij tegen de dag aan wanneer je ’s morgens ontwaakt? Sta je er bij stil hoe je de dag begint?

1. Is het voor jou een dag vol zin, kracht, goede moed, hoop en nieuwe kansen?

2. Of is het voor jou een dag vol spanning, een dag om tegenaan te hikken, liever te vermijden en het gevoel dat je de dag moet zien te overleven?

Sta er even een moment bij stil en bekijk je eigen doen en laten van een afstandje, alsof je jezelf in een film ziet spelen.

We nemen situatie 2 als een vrouw, een moeder die het gevoel heeft haar ‘dag niet te hebben’:

Wat doet ze? Ze zucht diep en kalmeert haar nare gedachten en gevoelens door even flink te mopperen en haar situatie te vergelijken met het-kan-altijd-slechter. Ze begon haar dag terneergeslagen en nam haar tijd niet om met God te beginnen.

Hoe zal het begin van haar ochtend zijn als ze even een kwartiertje in een fijne stoel gaat zitten onder een raam. Ze zet het iets open en ze wordt meteen gezond wakker door de frisse, gezonde en zuurstofrijke buitenlucht. Ze kijkt eens omhoog en fluistert; goedemorgen Heer. Ze slaat haar Bijbeltje open en leest met haar lievelings dagboek Bijbelgedeelten die haar bemoedigen en sterken voor de komende dag. Ze bid en vraagt God de dingen die ze nodig heeft. Ze dankt Hem voor de rust die ze even heeft om samen met Hem te beginnen. Voor de tijd om zich op te kunnen laden en te vullen met Hem. Ze bid en dankt voor haar dierbaren, haar gezinsleden. Ze bid en dankt nog meer... (in een paar minuten kun je veel met de Heer delen).

Een mooie en bemoedigende tekst die ik vanmorgen tegenkwam in mijn stille tijd:

“Maar doet de Here Jezus aan en wijdt geen zorg aan het vlees, zodat begeerten worden opgewekt.” (Rom. 13:14, NBG)

Omgord jezelf met de Here Jezus. Trek Hem aan als een kleed. Laat je door Hem leiden en niet door wereldse dingen.

Jezus versterkt je. Wereldse dingen verzwakken je.

Begin de dag niet met een zucht en niet ‘alleen’.

Neem een kop koffie, een kop thee of een glas water om je dorst en hongergevoel van de ochtend te stillen. Neem zo ook de Bijbel en gebed voor je geestelijke behoeften. Je zult merken dat je anders en met goede moed tegen de dag aankijkt wanneer je samen met Hem je dag begint.

Laat je eens inspireren door de afbeelding en bedenk dat je je alleen kunt laten leiden door Hem als je dicht bij Hem blijft. Neem tijd voor Stille Tijd om je te vullen met de rust en vrede van God. Zo kun je dan net als het schaap bij het stille water, ook stil worden voor Hem om te ontvangen wat Hij jouw wil geven voor wat je die dag nodig hebt.

Heer, luister naar ons hart...

Gewoon even een rustig en gevoelig lied van de Casting Crowns - Listen to our hearts.

Eigenlijk wilde ik iets schrijven over het ervaren van de nabijheid van God, of eigenlijk over het verlangen naar Zijn liefde en nabijheid. Het verlangen bij Hem te zijn - al is het maar voor heel even - en Kracht en Liefde van Hem te ontvangen voor nieuwe 'energie'. Of gewoon, om uit te drukken hoe je je voelt als je aan de Heer van je leven denkt.

Luister gewoon eens en geef jezelf de gelegenheid te genieten en rust te vinden omdat je zeker weet dat Hij met alle aandacht naar je hart luisterd...

 

 

 

It’s in the Valleys I Grow

'Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want u bent bij mij, uw stok en uw staf, zij geven mij moed'.

~ Psalm 23:4

~ ~ ~

It’s in the Valleys I Grow

Sometimes life seems hard to bear,
Full of sorrow, trouble and woe
It’s then I have to remember
That it’s in the valleys I grow.

If I always stayed on the mountain top
And never experienced pain,
I would never appreciate God’s love
And would be living in vain.

I have so much to learn
And my growth is very slow,
Sometimes I need the mountain tops,
But it’s in the valleys I grow.

I do not always understand
Why things happen as they do,
But I am very sure of one thing.
My Lord will see me through.

My little valleys are nothing
When I picture Christ on the cross
He went through the valley of death;
His victory was Satan’s loss.

Forgive me Lord, for complaining
When I’m feeling so very low.
Just give me a gentle reminder
That it’s in the valleys I grow.

Continue to strengthen me, Lord
And use my life each day
To share your love with others
And help them find their way.

Thank you for valleys, Lord
For this one thing I know
The mountain tops are glorious
But it’s in the valleys I grow!

- Author Unknown

~ ~ ~

Ps. Ik heb dit gedicht in het engels, maar kent iemand dit gedicht ook in het Nederlands?

Geen vanzelfsprekende dankbaarheid

Hmm, het lijkt wel of ook mijn hoofd vakantie houd..;) Ik heb de laatste paar dagen even helemaal geen inspiratie...

~ ~ ~

Maar ik heb wel een paar puntjes van dankbaarheid die ik met jullie wil delen.

Hier volgen er een paar wat - persoonlijk, maar ook ons als gezin - weer rust, structuur en balans zullen geven:

1. Cees hoeft zich niet langer meer te 'vervelen', want hij mag weer aan de slag!

(Degenen die mijn berichten al wat langer volgen, weten wel waar ik het over heb;))

Het is dan wel niet helemaal wat....

Nee, laten we niet klagen, maar juist dankbaar zijn voor wat we hebben gekregen!

2. En de meiden, die komen straks ook goed terecht, daar gaan we gewoon van uit! Het zag er even naar uit dat we (voorlopig) geen opvang voor ze hadden op de dagen dat ikzelf naar het werk moet... maar de regeling die we - hopelijk - kunnen treffen, ziet er veelbelovend uit!

En bescheiden, maar toch ook best een beetje trots, mag ik een stukje groei in mijn functie vieren. En zonder dat ik het hooghartig bedoel, vind ik het best leuk dat ik een stapje hoger heb kunnen klimmen. En het is best gezellig zo te werken met die collega's 'top' ambtenaren (en het zijn ook maar gewoon mensen..;)

~ ~ ~

Deze ontwikkelingen zijn voor mij eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend.

Het is voor mij persoonlijk juist wennen aan het gevoel dat het ook goed kan gaan (in het leven). Dat klink misschien wat onzeker of dat ik dingen niet goed zie, maar zo bedoel ik het niet. Als je ervaring na ervaring hebt dat je op je hoede moet zijn en meegetrokken wordt in een wirwar van gevoelens en situaties, dan wordt je voorzichtig en ga je dingen niet meer als vanzelfsprekend beschouwen. Het is dus absoluut niet zo dat ik mijn dankbaarheid 'zomaar' uit voor deze dingen. Het is juist, dat ik er echt intens dankbaar voor ben, omdat ik weet dat het ook anders kan. 

Ik kan wel op mijn knieen vallen en mijn Heer danken dat Hij, na zoveel gebed en ook nog eens op het allerlaatste moment, toch uitkomst geeft!! Toch die deur open heeft gedaan, en niet één deur, maar zelfs meerderen deuren!

Dank God dat Hij je niet vergeet!

Dank God, dat Hij een probleem niet direct oplost op de manier zoals jij die in gedachten had.

En misschien vind jij de manier van de 'oplossing' niet helemaal de juiste (het kon zegmaar wel wat origineler), als Hij een deur opent, dan doet Hij de juiste deur voor je open, de deur op de goede weg en niet een deur naar de verkeerde afslag.

En hoe ging die mooie spreuk ook al weer? Wie kan mij helpen, ik heb tevergeefts gezocht...

'Het uitzicht op de top van een berg zal nooit zo mooi zijn als je geen diepe dalen hebt gehad om te overwinnen.'

Ik hoop dat jij ook mooie punten hebt om dankbaar voor te zijn.

Ik gun het je van harte!

~ ~ ~

Zijn droom, jou droom (doe maar gewoon)

Vandaag haalde ik mij een kleine teleurstelling voor de geest die ik misschien te verwerken krijg. Hmm, niet echt aardig voor mezelf. Door die onzekerheid heb ik de neiging om mijn dromen expres te vergeten en te verstoppen in niemandsland.

Ik heb een droom: de bescheiden droom een schrijver te zijn. Die overvloed aan gedachten in inspirerende zinnen te gieten en te bundelen in een boekje. Voor een mooi plekje op de plank van bemoediging in de boekenkast, op toonbanken en … nou ja, mijn droom is duidelijk en mijn passie is schrijven… 

Maar ik denk dat ik het niet ben… 

En ik denk dat ik mijn droom moet loslaten… 

Want wat als God een ander plan heeft? Wat als God mij voor iets anders wil gebruiken? Misschien vind ik het wel leuk, maar is het niet wat Hij wil. 

Moet ik afwachten tot God een ’seintje’ geeft? Een knipoog? Dat het eenvoudigweg voor mijn voeten wordt gelegd en iemand naar mij toe komt en zegt; Joh, Tineke, jij kan goed schrijven zeg, zou jij….? Wil je…..? 

Maar zo ligt het niet. 

Hoe dan wel? 

Door te blijven dromen? Hopen, bidden en danken? Doorzetten wat ik graag wil, of waarvan ik denk dat God dat wil?

Lastig, want ik verlang ernaar te doen wat ik kan doen en Hem daarmee te eren. Misschien omdat ik me daarbij minder leeg zal voelen…?

Stel dat… ik doe wat ik kan.

Stel dat ik iets doe.

Stel dat ik er niet alleen maar over denk om iets te doen,

maar het ook daadwerkelijk doe.

Stel dat ik iets niet uit verplichting doe.

Stel dat ik anderen niet het werk voor mij laat doen.

Stel dat ik niet wacht totdat ik wordt uitgenodigd.

Stel dat ik me niet alleen maar afvraag welk verschil ik zou kunnen maken,

maar dat ik ook daadwerkelijk een stap zet.

Stel dat… ik doe wat ik kan.

Stel dat ik nu begin, op dit moment, op dit punt in mijn leven,

om te doen wat ik kan.

Stel dat… ik doe wat ik kan.

Stel dat ik mijn verhaal en mijn vaardigheden aanbied.

Stel dat ik niet wacht totdat ik het goed of klaar of volmaakt heb.

Stel dat ik geloof dat God zo veel van me houdt

dat ik daardoor Hem wil liefhebben door te doen wat ik kan.*

~ Elisa Morgan

Kan ik een zegen zijn in de dagelijkse dingen die ik doe? 

Als je doet wat je kan en dat wat je doet voortkomt uit liefde, dan werk je mee aan Zijn droom.

… Streven naar een goed en duurzaam huwelijk, dat is een droom van God.

 … Kinderen vertellen over Hem, leren dat Hij onze Hemelse Vader is, dat is een droom van God. 

… Met Hem wandelen, tot Hem bidden en danken voor zegen over je werk, je thuis, je omgeving, dat is een droom van God. 

Als God iets doet, doet Hij het goed. Wanneer God een droom  in jou hart legt, zit het in je geest verweven. Strek je ernaar uit. Blijf erin geloven.

Hecht waarde aan de basiselementen in je leven, aan de droom van God.

En dan…

Dan komen de dromen en komen dromen tot leven.

Zijn droom. Jou droom.

Wat is jouw droom? Durf jij openlijk over je dromen te praten?

* Uit: Doe maar gewoon van Elisa Morgan

Het voornemen: Wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de Heer dienen

Een paar weken geleden werd bij ons in de gemeente (op vaderdag) voor alle mannen een film getoond. Maar daarnaast werd ook nadrukkelijk de vraag gesteld om deze boodschap door te geven aan anderen, ongeacht man of vrouw... Dus hierbij:

Het gaat over de film: ‘Courageous’.

Het doel van deze film en dit voornemen is om te laten zien hoeveel invloed vaders hebben in het gezin, in de opvoeding en in het huwelijk. 

Hoe zal een kind opgroeien als het een vader heeft die geen oprechte eerbied heeft voor God, weinig of geen verantwoordelijkheid toont, beperkte (naaste)liefde laat zien en geeft en niet respectvol met zijn vrouw omgaat? In deze maatschappij zie je steeds meer dat een kind veel 'vrijheid' wordt gegeven. Maar is dat echt vrijheid, of is dat verschuiven van verantwoordelijkheid?

Maar: Hoe zal een kind opgroeien wanneer het wél een vader als voorbeeld heeft die heel bewust Jozua 24:15 nastreeft?

Ook is het voor de vrouw goed te weten wat God aan de man als opdracht geeft, zodat ze hem daarin tot steun kan zijn, hem kan aanmoedigen en bevestigen. 

Over enkele weken wordt 'Het voornemen' ook daadwerkelijk ondertekend!

Wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de Heer dienen. Jozua 24:15

'Het voornemen' is een moedige verklaring van verplichtingen die mannen maken om trouw te zijn aan God als de geestelijk leider van hun huis.  

Het voornemen: 

Ik neem me voor, plechtig voor Gods aangezicht, om volle verantwoordelijkheid te nemen voor mijzelf, mijn vrouw en mijn kinderen.

Ik zal van hen houden, hen beschermen, hen dienen en hen het Woord van God leren als de geestelijke leider van mijn huis.

Ik zal mijn vrouw trouw zijn, haar lief hebben en eren, en bereid zijn mijn leven te geven voor haar, zoals Jezus Christus deed voor mij.

Ik zal mijn kinderen zegenen en hen leren om God lief te hebben met heel hun hart, heel hun verstand en heel hun kracht.

Ik zal hen opvoeden om gezag te eren en verantwoord leven.

Ik zal het kwaad tegengaan, gerechtigheid najagen en goedheid liefhebben.

Ik zal bidden voor anderen en hen behandelen met vriendelijkheid, respect en bewogenheid.

Ik zal ijverig werken om te voorzien in de behoeften van mijn gezin.

Ik zal hen vergeven die mij tekort gedaan hebben en me verzoenen met hen die ik tekort gedaan heb.

Ik zal leren van mijn fouten, mij bekeren van mijn zonden, en wandelen in integriteit als een man die verantwoording aflegt tegenover God.

Ik zal er naar streven om God te eren, Zijn gemeente trouw te zijn, Zijn Woord te gehoorzamen en Zijn wil te doen.

Ik zal er moedig aan werken om dit voornemen te volbrengen, met de kracht die God geeft, voor de rest van mijn leven en tot Zijn eer.

Wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de Heer dienen. Jozua 24:15 

Filmblik Movie Trailer:

Gedeelte van de film over ‘het voornemen’:

Het is een fantastisch mooie film, die zeker zal leiden tot inspiratie en motivatie. Voor iedereen, voor elkaar en voor jezelf persoonlijk.

Het is het kijken waard!!

~

Loslaten... hoe doe ik dat?

Laat los en vertrouw op God...

Dit gedicht draag ik al jaren en jaren mee in mijn bijbeltje, vanaf dat ik kind was. Het papiertje is niet heel erg mooi meer, het is gekreukt en er zitten grote ezelsoren aan. Maar het heeft voor mij een heel bijzondere waarde.

~Laat het los en vertrouw op God ~

Net als een kind – onder tranen – met een kapot stuk speelgoed naar ons toe komt,

zo ben ik met mijn gebroken dromen naar God gegaan,

omdat ik Hem vertrouw.

Maar in plaats dat ik Hem er rustig aan liet werken,

hing ik ongeduldig om Hem heen

en zei Hem telkens hoe ik ze repareren zou, als ik Hem was.

Tenslotte griste ik ze uit Zijn handen en riep ontredderd:

‘Waarom schiet U niet op?’

‘Omdat,’ antwoordde Hij, ‘jij ze niet los laat.’

~ ~ ~ 

 “Laat het toch los” – het klinkt zo makkelijk, maar doe het maar eens! Loslaten is net zoiets als vergeven; vóórdat je het kunt, moet je nogal wat emotioneel werk verzetten. Anders gezegd: je kunt pas iets loslaten als je het eerst stevig hebt vastgepakt… 

Een gedicht over loslaten en hoe je het kunt toepassen in je leven: 

Loslaten is houden van in alle vrijheid voor jezelf en anderen.

Loslaten betekent niet je niet meer betrokken voelen,
maar ik kan het niet voor een ander doen.

Loslaten is niet mijzelf losmaken,
maar het besef dat ik een ander niet kan besturen of beheersen.

Loslaten is niet een ander wat toestaan,
maar hem laten leren door ervaren.

Loslaten is machteloosheid toegeven,
want het resultaat is niet van mij afhankelijk.

Loslaten is niet een ander proberen te veranderen of hem de schuld geven,
maar het is jezelf zo goed mogelijk maken.

Loslaten is niet meer zorgen voor,
maar geven om jezelf en anderen.

Loslaten betekent niet even regelen,
maar ondersteunend zijn.

Loslaten is niet oordelen,
maar de ander toestaan mens te zijn zoals diegene is.

loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheren,
maar het de ander mogelijk maken zijn eigen lot te bepalen.

Loslaten betekent niet ontkennen,
maar accepteren en aanvaarden.

Loslaten is niet anderen tegen zichzelf te beschermen,
het is een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet treiteren, schelden of ruzie maken,
maar juist zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die verbeteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
maar elke dag nemen zoals die komt en er mezelf gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet anderen bekritiseren en bedisselen
maar proberen te worden wat ik droom te kunnen zijn.

Loslaten is niet het verleden betreuren,
maar groeien en leven naar de toekomst.

Loslaten betekent niet dat ik de liefde loslaat,
maar het betekent dat ik niet bepaal hoe een ander leven moet.

Loslaten betekent niet dat ik alle banden doorsnijd,
maar het betekent dat ik een ander niet overheers.

Loslaten betekent niet iemand de gelegenheid geven.
maar willen leren van wat er gebeurt. Wat dat ook is.

Loslaten is mijn machteloosheid toegeven,
wat wil zeggen dat de uitkomst niet in mijn hand ligt.

Loslaten is de ander niet willen veranderen of beschuldigen,
maar ik kan alleen mezelf veranderen.

Loslaten is niet betuttelen,
maar geven om.

Loslaten is niet een ander op iets vastpinnen,
maar steun geven.

Loslaten is niet oordelen,
maar de ander toestaan mens te zijn.

Loslaten is niet ontkennen,
maar accepteren.

Loslaten is niet zeuren, verwijten, ruzie maken,
maar zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die corrigeren.

Loslaten is niet alles aan mijn wensen aanpassen,
maar aanvaarden wat elke dag mij brengt.

Loslaten is niet iedereen bekritiseren en willen veranderen,
maar de droom proberen te worden die ik zijn kan.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder bang zijn en meer liefhebben. 

~ Nelson Mandela

En de mijne:

Loslaten is niet iets als een elastiekje de lucht in - willen - schieten,

loslaten begint op je knieën met een ontvankelijk hart.

Voor mij is loslaten deze 'praktische tips'. Heb jij nog (praktische) tips of hoe doe jij dat: loslaten?