Blijf altijd zingen! (Hoe lang nog, Heer?)

... Totdat ze weer ging zingen...

...Zingen van diezelfde God! Die eeuwige God! Ze bleef hopen op Gods goedheid en trouw. En langzaam groeide er weer zelfvertrouwen in haar hart en kon ze haar leven weer vorm geven... Zingen is een krachtig wapen tegen ontmoediging, net zo als danken. BLIJF ALTIJD ZINGEN! 

Vorige week zondag luisterde ik naar een prachtige preek van Paul van Norden. Een heldere uitleg waarom God lijden toestaat in deze gebroken wereld en in zoveel persoonlijke levens. Lees maar en laat je inspireren en bemoedigen door deze rijke boodschap:

Hoelang nog? Wie heeft die vraag nog nooit gesteld? Een vraag die in je opkomt in tijden van vreugde, maar vooral in verdriet en lijden! 

Hoelang nog Here? Hoe houd ik dit vol, waarom houdt het niet op? Here, hoelang nog?

God kent deze vragen! De Bijbel staat vol met de vraag: “Hoelang nog?” Meestal wordt deze vraag aan God gesteld. De Bijbel is daar heel eerlijk in. Want de mensen die deze vraag aan God stellen, zijn meestal niet zo gelukkig met hun situatie. Waarom wacht God terwijl we zo graag willen dat de ellende ophoudt?

'Hoe lang, HEER, moet ik nog wachten?'

David, de Psalmist, riep het uit naar God. Hij kwijnde weg, voelde zich beroerd, ziek, hij was doodsbang. De nachten waren vreselijk. Hij huilde veel, zuchtte en kreunde. Hij had verdriet, voelde zich dof en ellendig. 

Misschien kennen we dit wel: Een dof makend gevoel van verdriet, pijn, ellende. Het leven heeft alle glans verloren. En je denkt bij jezelf: Hoelang nog?

Voor de Psalmist voelde het als een straf van God...

En bij jou..? 
Zo kunnen wij ook denken als ons iets overkomt: Waaraan heb ik dit verdient? Heb ik iets fout gedaan? Is dit een straf van God? Je denkt misschien dat het jouw fout is dat het je is overkomen... Maar misschien is dat helemaal niet zo!

Daarom roept David het uit tot God: En Gij, Here, hoelang nog? Alsof hij tegen God zegt: Hoelang wacht u nog met mij te helpen? Is het een aanklacht? Of gewoon een vraag om hulp? 

Hoe gaat deze man hier mee om? Naar God toe? 

Er komt geen antwoord van God. Althans niet in deze psalm. Bij David is er geen frustratie, geen ongeloof en afkeren van God. Nee, hij ging door met God. En dat blijkt uit twee dingen:

1. Hij blijft geloven dat God hem hoort, een vast geloof!

'De HEER hoort hoe luid ik ween, de HEER hoort mijn roep om erbarmen, de HEER neemt mijn smeekbede aan.'

Hij houdt een rotsvast geloof en laat zich niet leiden door twijfel. Hij blijft geloven in Gods goedheid, Gods karakter.

2. Er zal verandering in zijn situatie komen

'Beschaamd en doodsbang keren mijn vijanden om...'

Degenen die hem zo graag zagen wegkwijnen, die zullen het mis hebben. Hij zal overwinnen! Hoop op Gods handelen! Hoop die voor hem al zekerheid is, terwijl hij nog niets ziet! Dat is geloof, dat is hoop!

Ja, maar als je dan tóch vermoord wordt? Als je dan tóch dood gaat aan de kanker, of er niet bovenop komt?

Terecht, de uitkomst is niet altijd zoals je hoopt! Maar Gods handelen is er altijd! God zal jou vasthouden, tot je laatste snik! En je daarna in heerlijkheid opnemen! Dat is Gods handelen!

We zijn meer dan overwinnaars, omdat niets ons kan scheiden van de liefde van Christus! Ook als alles ons tegen zit, ook als mensen het ons lastig maken, ook als pech, rampspoed, ziektes, werkeloosheid, armoede en oorlog ons leven ruïneert! De laatste vijand, de dood, heeft niet het laatste woord! Het kwaad heeft niet het laatste woord! 

Juichen en zingen 

Ook in Psalm 13 gaat het over zorgen en verdriet, teleurstelling, plannen die niet door gaan, vervlogen wensen en verlangens, … Ook hier is iemand die bang is dat hij sterven zal en zijn er mensen die hem liever dood zien dan levend! 

Zoals zo vaak in de Psalmen, zie je dat hij in het begin van de psalm heel anders praat dan aan het einde.

In het begin: 

God heeft hem vergeten, schenkt geen aandacht aan hem (Dat is wat! Zelf weleens zo gedacht?) Hoe lang nog, Heer, zult u mij vergeten, hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat? Weer die HOE LANG vraag!!!

Aan het einde zien we drie houdingen die hem vooruit helpen:

1. Vertrouwen op Gods Karakter, net zoals in de vorige psalm: 

'Ik vertrouw op uw liefde'

2. Hopen op Gods hulp, handelen, net als in de vorige psalm

'...mijn hart zal juichen omdat u redding brengt,'

3. Maar nu komt er iets nieuws: juichen en zingen:

'...ik zal zingen voor de HEER, hij heeft mij geholpen.'

Blijf altijd zingen!

Zingen is een krachtig wapen tegen ontmoediging, net zo als danken. “Blijf altijd zingen” las ik laatst in het boek Vleugelslag van Marieke Luiten. Het was een vader die dit tegen zijn dochter zei, want ze kon erg mooi zingen. Maar toen ze op haar zeventiende een traumatische ervaring doormaakte, hield het zingen op. Ze kon niet meer tot God zingen, die niet had ingegrepen op dat vreselijke moment. Ze had last van vreselijke herinneringen. Ze droomde er van, zelfs overdag overviel het haar dat het zwart voor haar ogen werd….

Totdat ze weer ging zingen. Van dezelfde God! Die eeuwige God. Ze bleef hopen op Gods goedheid en trouw. En langzaam kwam er zelfvertrouwen en kon ze haar leven weer vorm geven…. BLIJF ALTIJD ZINGEN! 

Waarom grijpt God niet in? Waarom maakt Hij geen einde aan alle ellende?                                                                                  

Paul wil proberen hier een antwoord op te geven. 'De antwoorden hangen met elkaar samen, dus luister goed ook als u het vreemd vindt wat ik zeg. Ik wil u vier aspecten geven, maar die zijn met elkaar verweven. Los van elkaar kunnen we ze niet begrijpen.' Zegt hij.

De vier aspecten zijn:

1. God laat het kwade toe, maar altijd tot een bepaalde maat vol is. De maat van Zijn gramschap.

2. Zolang God het kwade toelaat, is er ook nog tijd van genade, tijd van bekering.

3. Zodra de maat vol is, en God in grijpt, is de tijd van genade voorbij.

4. Zolang er nog tijd van bekering is – en dus ook nog kwaad – lijden de ‘goeden’ als het ware omwille van de ‘kwaden’ – zodat zij ook nog tot bekering kunnen komen.

God laat het kwade toe, maar altijd tot een bepaalde maat vol is.

In Daniël 11:36 is er sprake van een koning, die denkt dat hij als God is. Die hoogmoedig is, voorspoedig, en denkt dat hij alles kan zeggen. Hij denkt dat er geen God boven hem is. Wat zien we dan: God staat de zonde tot een bepaalde maat toe, en dan gaat Hij handelen. Dan is de maat van Gods gramschap, boosheid, vol. Dan gaat God ingrijpen!

Kijk maar naar Sodom. Groot was haar onrecht en groot was het geroep over haar zonden voor de Here. (Gen.18:20; 19:13). Die zonde had al een hele poos bestaan, maar dan besluit God er een einde aan te maken. Zonde heeft altijd een grens!

Kijk maar naar de Farao, die het volk Israël niet wilde laten gaan. Negen keer gaf God de Farao een kans, maar de tiende keer sloeg God zo hard terug.

Kijk maar naar het volk Israël in het OT. God liet hun in hun zonde begaan, talloze keren waarschuwde Hij door zijn profeten, totdat Hij ze in ballingschap stuurde.

Kijk maar naar Jezus. Talloze keren was Hij in de tempel geweest, had Hij gezien hoe daar handel werd gedreven in plaats dat het een gebedshuis was voor iedere gelovige. Maar op een gegeven moment is zijn verontwaardiging zo groot, dat Hij moet handelen en er een einde aan maakt!

Een opmerkelijk vers:

Hier krijgen we een kijkje in de hemel...

'En toen Hij het vijfde zegel opende, zag ik onder het altaar de zielen van hen, die geslacht waren om het woord van God en om het getuigenis, dat zij hadden.

En zij riepen met luider stem en zeiden: Tot hoelang, o heilige en waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt Gij ons bloed niet aan hen, die op de aarde wonen?

En aan elk hunner werd een wit gewaad gegeven, en hun werd gezegd, dat zij nog een korte tijd moesten rusten, totdat ook het getal vol zou zijn van hun mededienstknechten en hun broeders, die gedood zouden worden evenals zij.'

~ Opb. 6:9-11 (NBG) 

We zien martelaren bij de troon van God. Mensen die gedood zijn voor Jezus. Maar op aarde gaat de ellende door: er komen nog steeds martelaren bij, nog steeds worden mensen gedood om hun geloof in Jezus. Kijk maar wat ISIS in irak momenteel aan het doen is, en Boko Haram in Nigeria, en de Taliban in Afghanistan, en noem maar op.

En dan roepen die martelaren onder de troon van God het uit: Hoelang nog?

En dan is het antwoord: er moeten er nog meer bij komen! Totdat het getal vol is!

Er is een bepaalde maat, en dan is Gods verontwaardiging zo groot, dan grijpt Hij in.

Maar waarom niet gelijk dan? Waarom staat HIJ het nog toe?

Dat heeft met het tweede en derde aspect te maken: Zolang God het kwade toelaat, is er ook nog tijd van genade, tijd van bekering. Deze hangt heel nauw samen met het volgende aspect: Zodra de maat vol is, en God in grijpt, is de tijd van genade voorbij.

De Bijbel zegt dat het nu de tijd van genade is (2.Cor.6:2). God geeft nog tijd dat mensen tot bekering komen. Want Hij wil dat alle mensen tot bekering komen! Nu is er nog tijd om zich te bekeren. Dat is één ding dat hoog op Gods agenda staat. Omdat God zo graag wil dat mensen tot bekering komen, geeft Hij hen nog tijd daarvoor. Maar dat betekent ook dat het kwaad in die tijd door kan gaan!

Evangelie

Er is nog een ander belang waar God tijd voor neemt: namelijk dat alle volken het evangelie zullen horen: 

'En dit evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken, en dan zal het einde gekomen zijn...'  ~ Mt 24:14 

Ook dit heeft weer met Gods genade te maken. God wil alle volken een kans geven om zich te bekeren. Maar als het einde is gekomen, als de maat van Gods genade vol is, dan komt het oordeel.

Het is nu dus de tijd van genade. God geeft nu nog tijd dat mensen zich bekeren. Maar als we morgen dood gaan, of morgen komt Jezus terug, dan is het te laat. Dan staan we morgen voor Gods troon, en moeten we verantwoording afleggen. Dan vallen we door de mand. Hoe goed we ook denken geleefd hebben. Gods standaard is veel hoger dan onze standaard. Dan blijkt dat we allemaal te kort hebben geschoten.

Maar gelukkig is Jezus voor onze zonden gestorven. En daarom hoeven wij niet veroordeeld te worden, omdat Hij in onze plaats is veroordeeld. Maar dan moeten we ons wel nu bekeren. Want morgen kan het te laat zijn!

Zolang er genadetijd is, is er ook onrecht en lijden

Zolang er nog tijd van bekering is – en dus ook nog kwaad – lijden de ‘goeden’ als het ware omwille van de ‘kwaden’ – zodat zij ook nog tot bekering kunnen komen.

In die zin dragen wij bij aan het lijden van Christus. Zoals Christus heeft geleden voor het behoud van mensen, zo gaat ook het lijden in de wereld door, opdat nog meer mensen behouden worden.

JA MAAR….er zijn heel wat ‘ja maars’ hier tegen te zeggen. Want dit blijft een heel moeilijk onderwerp. 

OPWEKKING 745: “HOE LANG” 

Leestips:

Psalm 6

Psalm 13 

Openbaring 6:10,11

* Preek van Paul van Norden, met toestemming overgenomen