maandag 12 maart 2012

Help mij om naar de toekomst te kijken

Soms zie ik op tegen de toekomst. Naar de tijd die ik nog niet ken. Het onbekende kan mij soms zo bang en onzeker maken...
Het komt voort uit gebeurtenissen die zijn geweest, die, in dat stukje verleden, diep ingekerfd staan. Het heeft me zo doen laten schrikken dat ik soms huiverig naar de toekomst kijk.

Misschien zijn er mensen die zeggen: Nee, dat zal mij nooit overkomen.. Die misschien vanwege veel geld of macht, een illusie hebben onoverwinnelijk te zijn?

Totdat… totdat…
Schilderijtje (van oma) voor ons 'Veertje'

Voor mij zijn het momenten van maanden en zelf van jaren terug wat mij nu nog doet wankelen. Ik denk omdat die grote molens in ons leven nog draaien, ik kan het maar niet naast me neerleggen en aanvaarden dat het zo is. De kleine details die me doen herinneren aan die lastige periode maken me onzeker.
Soms kan je in het leven, in een periode van zelfs enkele maanden, door twee totaal verschillende situaties gaan: Geven en nemen. Blijdschap en verdriet.

Cees en ik waren nog geen jaar getrouwd en ons huwelijk werd al na een paar maanden bekroond met een zwangerschap! Geven en blijdschap.
Maar dan, onverwachts, werd alles toch anders.

De zwangerschap leek zo goed totdat bij de controle bleek dat het hartje van de baby niet meer klopte. Twee weken later kregen we de diagnose dat Cees kanker had. Door de evt. behandelingen zou Cees mogelijk onvruchtbaar worden. Nemen en verdriet.

Weg toekomst. Althans, je dromen.
Nu, in deze maand anno 2012, is het vier jaar geleden.

Nu, over een paar dagen moet Cees weer voor een MRI scan naar het ziekenhuis. Je hoopt zo hard dat alles nog goed is. Het is dan wel een deel geworden van je leven, maar elke keer als je er mee wordt geconfronteerd… slaat onzekerheid en angst weer toe.
Ja, straks komt het moment waarin we weer een bevestiging nodig hebben dat het goed is, dat er niets is om onzeker over te zijn.

En dan kunnen we weer een paar maanden rustig vooruit kijken. Hopelijk.
Hoe zal het dan zijn? Wat zal onze toekomst brengen ná die controle? Gaan we op dezelfde voet verder, of zal alles toch anders zijn?

Een bemoedigende tekst uit de Bijbel en een lied die ik uit mijn hoofd ga leren om in gedachten mee te nemen:

‘Wees niet bang, want ik ben bij je, vrees niet, want ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand.’
~Jesaja 41:10


Wat de toekomst brengen moge

Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heeren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!
Heer`, ik wil Uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij Uw wegen duister,
zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al Uw luister
als ik in Uw hemel kom!
Laat mij niet mijn lot beslissen:
zo ik mocht, ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in Uwe handen
en geleid mij als een kind. 

Waar de weg mij brenge moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land.
 



Na het verdriet van het verlies van ons eerste kindje zijn wij enorm gezegend met twee kerngezonde meiden, die we op wonderlijke wijze mochten ontvangen uit Gods hand, enkel door Zijn genade! En dat tijdens die hard draaiende molen van ziekenhuisbezoeken, scans, bloedwaardes, onzekerheid en ... hoop.
Het heen en weer geslingerd worden tussen angst en hoop, maakt je wankel, maar wat een Godswonder dat Hij je blijft vasthouden in moeilijke tijden. Juist als in die periode geloof en vertrouwen in Zijn onoverwinnelijke rechterhand blijft standhouden. Hij zal je daarin bevestigen: HIJ LAAT JOU NIET LOS!

Is dat eigenlijk niet een mooie bevestiging dat we vol vertrouwen naar de toekomst mogen kijken? Het blijft qua emoties een pittig verhaal, qua verstand kunnen we zeggen: Wat de toekomst brengen moge,mij geleidt des Heeren hand; moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.


20 opmerkingen:

  1. Wat een geweldig lied he? Ik heb het ook héél vaak gezongen! "Laat mij niet mijn lot beslissen - zo ik mocht, ik durfde niet! Ach, hoe zou ik mij vergissen, als Gij mij de keuze liet..."
    Uiteindelijk heeft God alles in zijn hand - of ik nu 'tegenstribbel' of niet :) Maar voor mijzelf is het zoveel beter en rustiger als ik 100% op Hem vertrouw! Ik heb er ook strijd mee hoor, om telkens echt ALLE touwtjes in zijn hand te leggen, en niet er zelf nog eentje vast te willen houden. Ik wil mijn 'controle' opgeven. Mijn leven, mijn lichaam, mijn gezin - alles is voor Hem! En ik wil eraan vasthouden dat Hij mijn geluk voor ogen heeft! Het helpt mij altijd om alleen aan vandáág te denken: wat Hij me nú te doen geeft, en in Jezus' naam tegenstand te bieden aan alles "Wat als..." gedachten. Hij zorgt voor morgen!

    Ik wens je ontzettend veel sterkte toe de komende dagen! Zulke afspraken zijn natuurlijk heel confronterend. Ik ken jullie wel niet persoonlijk, maar zal ervoor bidden dat de uitslagen goed zijn! Een goede, fijne dag toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi! En blijf vooral op Hem vertrouwen! Hij draagt je!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja.. één ding: herkenning!

    ('t zal het HSP wel zijn..) :o(

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sterkte met de MRI. Hij ligt daar zo alleen in. Ik wens jullie allebei toe dat je die dag ervaart dat Hij bij jullie is, hoe het ook uitvalt. Goed idee om die tekst te memoriseren.

    Heel verdrietig dat jullie je eerste kindje 'verloren' tijdens de zwangerschap. En goed dat je zo'n open blog schrijft. Ik zal ook voor jullie bidden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dank je voor het delen Tineke, ik hoop en bid ook voor jullie dat de uitslagen goed mogen zijn. Mooi om te lezen dat jullie in al jullie moeilijkheden op God blijven zien en jullie door Hem gedragen weten. Gods zegen toegewenst! Hij laat jullie nooit los.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sterkte hoor, met de MRI. Verder is voor mij het verlies van een kindje tijdens de zwangerschap heel herkenbaar. Het overkwam ons tot 2 keer toe. Maar nu zijn we ook heel gelukkig en dankbaar voor onze 3 kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wauw, bedankt allemaal voor jullie ontzettend lieve reacties, en vooral bedankt voor gebed! Mocht de uitslag iets zijn om over te schrijven (of om mijn hart weer te luchten) dan zal ik er een apart bericht over schrijven.
    Jullie allemaal heel veel zegen toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tjonge, wat heb jij al veel meegemaakt Ik ben er stil van... Het verlies van een kindje is zo verdrietig...Mijn zusje heeft vorig jaar een miskraam gehad. Ik kan er af en toe nog steeds verdrietig om zijn. Heel veel sterkte Tineke en ik zal aan je denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik weet niets te zeggen... reageer alleen maar omdat ik het moedig van je vind om dit alles op te schrijven en je verwoordt het zo goed.

    Heel veel sterkte met alles!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Respect. Christenen blijken steeds weer geen waaibomen hout maar uit het kogelharde hardhout opgetrokken. Waarom er zoveel geleden moet worden? Ik weet het echt niet! Wat ik wel weet is dat ik met liefde mee wil bidden in deze strijd. Niet als de gezonde voor de minder gezonde, maar als de zieke voor de zieke. Ik hoop en bid met jullie voor tijden van verademing en koop bittere amandelen voor hem, ik eet die ook. Weet niet of het helpt, maar ik lees er veel goeds van op internet. Ze kunnen geen kwaad, kosten eigenlijk weinig en smaken nog best ook.

    http://www.abrikozenpitten.nl/

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heb het gelezen over abrikozenpitten. Tjonge, als dat echt zo is, hebben we hét geneesmiddel voor onze voeten liggen! Ik zal me er ook es in verdiepen, want tegenwoordig is het niet je afvragen óf je het krijgt, maar eerder wanneér (zo lijkt het). (Maar, eet jij ze omdat je ook bent getroffen Peter, als ik het (zo) vragen mag?) Bedankt voor je reactie!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ze hebben bij mij als kind al een groot gezwel weggenomen waardoor ik 2 maal op het randje af gelegen heb. Er ging veel mis bij het opereren en volgens de artsen was het op het randje van kwaadaardig...Ik slik (eet) die pitten preventief baat het niet dan schaad het niet en bij de reformwinkel kosten ze heel weinig. Beetje bitter maar de amandelsmaak bevalt me wel. Men zegt dat kanker niet komt omdat je verkeerd voedsel eet maar omdat je een bepaald vitamine mist in onze hedendaagse maaltijden. Probeer het eens en mij bevalt het prima want die 5 nootjes per dag eet ik met smaak. Zelfs kent hovind sprak er ooit over dat dit het probleem van kanker kon zijn.

    http://video.google.com/videoplay?docid=3825266747349105208#docid=-346787097651301703

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat erg om dat als kind al mee te moeten maken Peter. weet je, ik geloof het ook nog wat ze zeggen over die pitten en het gemis van die vitamine B17, want wat er bij pharmaceutische bedrijven allemaal aan geld omgaat... tegenwoordig is het ziekte nr 1, dus als je nagaat wat een geld daar in zit! hebzucht is het. De overste van deze wereld die regeert (satan) lacht erom. lees maar eens de boeken van Frank Peretti, ken je die? ik ga es bij zo'n reformhuis checken. Kom hier denk ik nog wel op terug... mocht jij hier meer over vinden, laat maar weten hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ja ken ik heb ik erg van genoten in het verleden maar ja, na een paar keer lezen heb je het dan wel gehad enkel Tilly van Peretti, daar moet ik altijd nog weer om huilen.
    Tja die bittere amandelen, ik eet ze nu een maand of vier en het kost geen lor en ik eet ze gewoon preventief. Misschien helpt het, misschien niet, op internet staat heel veel goeds te lezen over b17 die ook in walnoten voorkomt.

    Daarnaast gebruik ik al 10 jaar Una de gato. Een puur kruid zonder geklooi met hokus spokus want ik wil het niet zoeken in het alternatieve. Maar ik geloof wel in de kracht die God in kruiden gegeven heeft. Niet als spiritueel middel, doch als puur kruid met een duidelijke werking. Geen homeopathie voor mij, dat mot ik niet, haha.
    Una de gato is een middel wat mijn schoonzus meenam uit Peru voor mensen met kanker omdat het hun weerstand enorm oppepte en het bloedbeeld vaak vooruit ging. Nu is het bij tuinen te koop voor een appel en een ei 14 euro zestig capsules en in de aanbieding soms 180 capsules voor die 14 euro. Ik heb veel kruiden in mijn leven uitgeprobeerd en ik moet zeggen dat ik er enkel van aan de ritsel ging. Maar Una de Gato werkt bij mij als een speer.

    http://wetenschap.infonu.nl/diversen/24687-katteklauw-een-oude-nieuwe-weerstandplant.html

    http://www.detuinen.nl/catalogsearch/advanced/result/?name=claw

    Oh het is nu ook in de aanbieding, ik ga morgen gelijk even halen. De Nederlandse naam is Kattennagel (cats claw).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ook dit is weer interessant;) Alternatief hou ik ook niet van, sowieso hou ik niet van medicijnen, maar ja, als je iets moet slikken, dan moet dat maar. Als ze hier geen antibiothica hadden, was de bevolking een stuk kleiner, toch? Ga die sites ook even bekijken, heel erg bedankt voor de info Peter!

      Verwijderen
  15. Is eigenlijk geen medicijn maar een natuurlijk kruid net als ehh spruitjes en spinazie...

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lieve Tineke,

    Dank je wel dat je mij herinnert aan dit mooie lied en de tekst!

    Deze tekst is een hele ondersteuning geweest in een andere moeilijke periode van mijn leven. Hoe kon ik het vergeten zijn. Natuurlijk weet ik het wel maar ik dacht er niet meer aan.
    Het is heel fijn om elke weer er aan herinnert te worden dat God ons leven leidt en niet wijzelf. Dat hij onze toevlucht is. Hoe vaak denken we dat Hij het anders moet doen, dat ons leven op een andere manier moet lopen. Wij denken dat we het beter weten.
    Elke weer merk ik dat ik te weing op Hem vertrouw .Dat ik te weinig mijn toevlucht tot Hem zoek.En elke keer weer neem ik me voor om het beter te doen en elke keer weer doe ik het te weinig zodat ik weer weg zak in een put van verdriet.

    Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is zo goed om weer te lezen dat we elkaar kunnen steunen en bemoedigen! Het is Gods zegen dat we deze mogelijkheid hebben, want eigenlijk is het niet eens zo vanzelfsprekend voor ons mensen. het is leiding van de Heilige Geest. En zo in ieders persoonlijk geestelijk leven!

      Verwijderen
  17. Ik heb net je stukje gelezen over stille tijd, zo intensief als je het daar beschrijft heb ik nog nooit gedaan. Ik ga het doen.
    liefs,

    BeantwoordenVerwijderen