Als mama zijn niet vanzelf gaat...

 ...En je kindje ziek is.

Mijn kleine meisje ligt bij me. Eigenlijk de hele dag wel. Slap en lusteloos hangt ze tegen mij aan. Valt dan weer in slaap. Totdat ze onrustig wordt en plots begint te spugen. Ik wordt er zelf onrustig van. Ze is zo vaak ziek...

Niet vaak omdat ze nog zo klein is en weerstand moet opbouwen, maar zo vaak omdat ze amper weerstand heeft. Dit jaar is ze eigenlijk al bijna alle dagen ziek. Van griep, hoesten, ontstoken oogjes, spugen, keelpijn, oorpijn, buikpijn, rondje eerste hulp, te weinig slaap... heb vast nog iets gemist... 

Wat is er toch mis met haar, Het geeft mij een beklemmend gevoel. Soms zo angstig. Ze is zo klein en licht. Hoeveel kan ze hebben?

Ik houd haar stevig vast. Kus haar plakkerige haartjes. Haar ruwe, droge wangetje. Soms als ze zo veel huilt en ontroostbaar lijkt, heb ik de neiging haar van top tot teen te controleren. Op zoek naar de tekenen waar ik zo bang voor ben. Het heeft me angst aangejaagd toen ze met elf maanden zo heftig reageerde op haar infecties. Haar afweersysteem keerde zich tegen haar (omdat het altijd in gevecht is) en uitte zich in bloedvatenontsteking en oedeem. Haar voetjes werden zo goed als zwart en haar benen dikker dan mijn eigen bovenarmen en diep paars door de onderhuidse bloedingen. Ze heeft testen gehad die vreselijk waren. Maar er kwam niets uit. En het blijft me achtervolgen, laat me niet los... 

Lief klein meisje. Zo teer. Zo afhankelijk. Zo kwetsbaar en zo ontzettend kostbaar. 

Klein, maar je laat je niets af pakken. 

Ik glimlach als ik denk aan je kracht, je vasthoudendheid, je humor, je soms zo boze blik, je lieve lach. 

Als ik mij bedenk hoeveel ik van haar houd, druk ik dit kleine lijfje nog steviger tegen mij aan terwijl haar vuistjes in de stof van mijn trui grijpen.

En wanneer angst mij weer aangrijpt en onrust mij opjaagt klem ik mij in gedachten vast aan hoop. Wanneer ik de teugels moet laten vieren en mij toch zo gebonden voel probeer ik biddend los te laten...

Kort na die tijd heb ik deze blog geschreven over hoop en biddend loslaten. Misschien zit je zelf in een lastige periode met je kind, dan hoop ik dat het je mag bemoedigen...