Als God Deuren Sluit... Wat doe jij..?

When one door closes, another opens…

Er wordt een deur voor je geopend. In vertrouwen stap je de drempel over; nieuwsgierig en dankbaar, ervarend, voelend en genietend... 

Maar dan, heel onverwacht, wordt je terug geroepen. Je moet omkeren, alles laten vallen waar je in korte tijd zo aan gehecht bent geraakt. De weg die je vertrouwde is niet de weg die goed voor je is...

En de deur wordt voor je voeten gesloten...

Soms leid één deur naar datgene waar je geroepen lijkt te zijn. En soms hebben meerdere wegen geleid tot die ene deur waar jij doorheen hoopt te gaan, omdat je zeker weet dat jij voor datgene, wat daarachter ligt, geroepen bent.

Maar soms heeft God een ander plan en sluit Hij de deur. Omdat wat daarachter ligt, niet voor jou bestemd is.

...But we often look so long and so regretfully upon the closed door…

Maar wat lijkt het dan een verspilde moeite, verspilde dromen. En de teleurstelling kan je laten denken dat je de deur liever niet door was geweest. En de vragen komen...

Misschien opende God voor een kort moment de deur. Voor een blik naar binnen, om te ervaren, te voelen en te leren… omdat zonder deze ervaring je niet sterkt genoeg zou kunnen zijn om de drempel over te stappen van een andere deur.

Het is een belangrijke les die ik pas geleden zelf heb mogen leren…

Lessen van loslaten, aanvaarden en vooral: vertrouwen!

Zo stond ik op een dag met drie verschillende koffers naast mij, verzameld via drie wegen, voor die ene deur, waarvan ik dacht dat daar achter - voorbij die o zo prachtige deur - een toekomst van glorie lag (weliswaar met missers en beperkingen, zo relativerend was ik wel…) Maar ik had het niet goed. Niet goed opgelet, teveel mijn eigen koers gevolgd. Maar vooral, niet goed genoeg geluisterd...

…that we do not see the one that has opened for us.

En zo: mijn dromen en mijn plannen rolden mijn kostbare koffers uit en alles wat ik opgebouwd en verzameld had, viel kapot op de grond. Niet meer te gebruiken. Onherstelbaar gebroken. En de deur die zo open en gastvrij lonkte, alsof ik daar hoorde te zijn, werd onherroepelijk gesloten.

Toen ik -heel even maar- in het open veld achter de deur stond, zag ik zoveel mogelijkheden die nog konden komen. Maar ook: zoveel lessen die waren gepasseerd en die zo belangrijk voor mij waren geworden dat ik ze allen met me mee had gedragen. Wat was het prachtig om te zien, die blik in de toekomst. Maar wat was het zwaar om die koffers vol lessen en ervaringen met me mee te dragen.

O, als ik de keuze had gehad de koffers te laten staan! Wat denk je, dan was ik toch door die deur gerend! Maar ik weet niet of mijn toekomst dan nog zou worden, zoals God het had bedoeld…

If God shuts a door… Stop banging on it!

Terug geroepen dus. En alles wat ik had opgebouwd, waar ik zo hard voor had gewerkt, waar ik mij voor had ingezet, kwam te vervallen en moest ik loslaten.

En de droom veranderde in teleurstelling en onbegrip waardoor ik een tijd lang alleen maar op die gesloten deur kon bonken, stompen, schoppen en zeuren: laat me erin!

...Trust that whatever is behind it is not meant for you.

En toch besef ik dat ik het uiteindelijk moet laten rusten. God laat mij op deze manier weten dat het zo beter is. Dat ik maar beter niet het pad achter die deur oploop. De woorden op de deur maken duidelijk waarom... 

Want de belangrijkste les moest nog komen...

De grootste les in dit alles is leren vertrouwen dat, wat in het verborgene achter die deur ligt, niet voor mij bestemd is. Dat dus mijn weg (waarvan ik denk dat het de juiste is) niet altijd de Zijne is. Het is wachten op een andere deur die open gaat, zonder mij blind te blijven staren op mogelijk andere deuren. Tijd nemen om te horen, te zien en te luisteren. Maar bovenal te vertrouwen en te aanvaarden dat het goed is zo. Dat ik er niet minder van wordt nu deze deur is gesloten. Het is de tijd niet en mijn aandacht is nodig bij andere dingen. 

Vertrouwen... Moeilijk he! Het is soms zo ongrijpbaar, zo onzeker. Maar het is goed zo. Ik laat mijn koffers staan. Misschien heb ik ze op een dag nodig, misschien helemaal niet. Maar ik richt mijn ogen niet langer op die deur. Ik draai me om en kies ervoor te zijn waar ik nu ben...

En nogmaals, misschien geldt dat ook voor jou: vertrouw erop, dat wanneer Hij je terug geroepen heeft, de voornaamste reden ligt in Vaderlijke liefde, omdat, wat achter die mooie deur verscholen ligt, niet voor jou bestemd is.

En dat het beter is zo.

Heb jij eens voor een deur gestaan die ook weer dicht ging? Hoe ervoer jij vertrouwen en loslaten?

Heb je inspiratie nodig om los te laten? Lees via deze link over: Loslaten, hoe doe ik dat? Wat is dat?