Hoe je karakter wordt gevormd en je relaties worden verdiept

'Ben ik dan echt zo hardleers Heer..?'

Mijn geduld was op. Grommend stond ik aan het aanrecht de glitterlijm met een schuurspons van het blad te boenen. Lijm dat zich zó hardnekkig had vastgehecht kon niet van het aanrechtblad geboend worden, dacht ik nog. Ha, dat dacht je maar! 

© T van t Veer

Als je maar hard en lang genoeg boent, en de kwestie als uitdaging oppakt, dan zie je het langzaam vervagen... Het is niet gemakkelijk, maar het kán.

Je kunt je de situatie misschien wel voorstellen: Je ervaart de dag als lang en vermoeiend. Je kunt je niet herinneren dat je iets nuttigs hebt gedaan dan behalve ontelbare incidentele dingen oplossen. Je komt niet verder met de werkzaamheden die nog steeds op je lijstje staan te roepen: Streep mij af! Streep mij af!! - waarvan lijkt dat ze maar niet afgevinkt kúnnen worden.

De drempel van je geduld en verdraagzaamheid zakt dieper weg in de grond. Totdat de drempel compleet is ingezakt en jij (...) Nou ja, laten we zeggen dat je het even niet meer hebt.

Het kan een thuis situatie zijn. Een situatie op je werk. Of welke andere situatie dan ook. (100% dat jij je wel ergens in herkent;-). Je beseft heus wel dat je geduld op de proef wordt gesteld en het toch echt beter is dat je draagt dan klaagt. Maar o..!

En daar begint dan juist net dat lampje te flikkeren. Die straks gaat branden. Die jou wil leren hoe je het beste kunt omgaan met je van nature korte lontje, of je geërfde driftigheid. Want misschien dat er ergens in de toekomst een moment komt dat het heel belangrijk is dat je je grenzen weet te bewaken.

En dan volgt het proces. Je lampje gaat steeds minder vaak flikkeren, en steeds langer branden. Door steeds een situatie te ervaren die je doen nadenken en je eigen gedrag reflecteert, ben je op de goede weg gelouterd te worden.

Toen ik het aanrechtblad stond te schrobben overviel mij een gedachte. Ik ben hardleers. Sommige karaktereigenschappen zijn erg moeilijk te slijpen bij mij. Ik kon denken: waarom gebeurt dit nu allemaal! Waarom overkomt mij dit weer! Ik heb hier geen zin in! Het is ook altijd (...)!!

Maar wat nou als deze kleine 'ongelukjes' - maar grote strijd van binnen - jouw slijpen? Dat deze gebeurtenissen jouw louteren? Jou hardleerse karaktereigenschap wil vormen tot iets moois? Tot iets bruikbaars, dat God tot een groter doel wenst te voltooien?

Oef, ben ik dan echt zo hardleers Heer, dat ik zoveel 'narigheid' over me heen moet krijgen voordat ik het leer? Nou ja, narigheid is het natuurlijk niet echt, het zijn de alledaagse ergernissen waar ik, en jij vast ook, eigenlijk niet als ergernis zou moeten zien, maar meer als 'leerschool' of 'leermomenten'.

Laat je louteren door het proces waar je doorheen gaat. Laat je daarin leiden door de enige Raadgever die precies weet hoe het proces dient te verlopen. Die bovendien exact op het oog heeft hoe jij als bruikbaar instrument het beste tot z'n recht komt. ~ Tineke

Hij vormt je karakter. Hij verdiept relaties (en je relatie met Hemzelf!). Je wordt niet minder van je opofferingen. Integendeel. Je leert meer liefde te hebben en meer bewogenheid.

©T van t Veer

Bovenstaande zijn kleine leerprocessen. Om bijvoorbeeld te leren in te zien dat het beter is meer tijd en aandacht te besteden aan je kinderen in plaats van aan je huishouding (ik noem maar een zijstraat...).

Dit kun je ook vertalen naar heftigere situaties of langdurige problemen en strijd zonder uitzicht op nieuwe perspectieven. Denk aan het proces waar jij zelf doorheen gaat. De moeilijkheden die je probeert te overwinnen.

Dat wil niet zeggen dat God alleen op die manier ons iets wil leren, 'slijpen' of 'snoeien'. Zie het als een bemoediging om jouw door je beproeving eveneens te laten louteren.

Van nature kijken we terug naar hoe de situatie eens was, en zouden we willen dat ze nooit veranderd was. Het is een bijna onvermijdelijke reactie, maar als je er teveel mee doorgaat, is het een belemmering om verder te gaan en je omstandigheden ten goede te veranderen.

Uiteindelijk had ik de glitterlijm van het aanrecht gekregen. Het was nodig hard te boenen tot mijn vingers paars kleurden. Maar het was meer dan de moeite waard. Het glom als nooit tevoren...

'Goud wordt door vuur gelouterd. Een sterk mens door tegenspoed.'