Give yourself the most high gift (somewhere between mountains and the universe)

Ik was wat oude vakantiefoto’s aan het bekijken, zomaar, zonder een bijzondere reden…

Mijn gedachten voerden me weer eens mee naar mijn diepe innerlijk.

Het uiteindelijke resultaat van mijn (zoek)tocht door een oud fotoalbum wil ik hier met jullie delen.

Het begon met een foto van een paar bergen en een dal. Ergens in Oostenrijk…

Groots, nietwaar?

Indrukwekkend, ontzagwekkend, luisterrijk, Majestueus...

Wanneer je daar bent, en je overdenkt je leven, je problemen, met dat overweldigende gevoel, is er dan niet iets in je dat het materialistische dat je hebt, het waardevolle waar je aan bent gehecht aanroept en zegt; dat wat je éigenlijk nodig hebt... is dat dan niets...? of juist alles...?  

(Je moet weten dat op zo'n moment materialisme even helemaal niets meer zegt, het slinkt in zijn waarde, want de waarde begint pas te leven op de plek waar het ‘staat’)…

Dus... Niets? Of juist alles..?

Hoe klein voel jij je?

Hoe groot voelt God?

Geeft het je een gevoel dat je klein en nietig bent? Geeft het je ontzag voor Degene die dit alles, wat jou zo in beroering brengt, heeft gemaakt..?

Te midden van machtige bergen, de ultieme schoonheid van het landschap wanneer je door het dal kijkt, het straalt de schoonheid uit, de luister van onze Majesteit, de Schepper, Hij, die alles wanneer Hij dat wil, ook zo weer weg vaagt… met één hand...

...voor Hem een zuchtje wind, voor ons een vernietigende kracht…

Snap je het contrast?

Het is moeilijk, is het niet bijna onmogelijk, om dat gevoel mee terug te nemen  naar ‘huis’. Terug te nemen naar het zijn dat je bent wanneer je midden in je leven staat…

Of eigenlijk in het midden waar je geleefd wordt…

Midden in die heisa en drukte, de prestaties, de doelen die gehaald moeten worden, de kracht die je wilt voelen omdat je wilt bereiken wat de maatschappij van je vraagt.

Die sterke behoefte geaccepteerd te (willen) worden omdat je bang bent voor (menselijke) afwijzing.

Want wanneer je afgewezen bent, afgeschreven, afgekeurd, af……. wat heb je dan nog, wat ben je dan nog, wat beteken je dan nog, wat heb je nog toe te voegen in deze maatschappij.

Eerlijk. Wat heb je dan nog te verliezen…

Dus..!?

Kijk dan naar omhoog!

Kijk dan naar Zijn kracht, omdat daar je thuishaven verborgen ligt.

Kijk dan naar omhoog, daar, waar je Vader op je wacht.

Kijk dan naar omhoog, omdat je alles van hem mag verwachten.

Kijk dan om je heen en neem Hém mee, in alles, omdat je weet dat Hij de Allerhoogste is.

Het begin. Het eind.

Het is het gevoel dat je hebt wanneer je je zo klein voelt tussen die hoge bergen.

Besef Zijn kracht, die groter is dan het uitspansel in het heelal (heel-al / helemaal alles).

Besef zijn majesteit, zoals je recht in de zon zou kijken, je zou er blind van worden.

Neem Hem mee, daar, midden in het leven, midden op de plek waar je geleefd wordt en zet Hem er midden in, zodat Hij het middelpunt wordt van jou leven.

Laat je leven door Hem heen leven en niet door de massa mensen die zich voortbeweegt door de straten, in gebouwen, ieder op weg naar zijn eindbestemming…

net als jij.

~