Vandaag stelde ik mezelf in gedachten een vraag, maar
ontdekte in de vraag onzekerheid, ongegrond.
Dankzij mijn dochtertje Eva het volgende: ineens hoorde
ik in mijn onzekerheid haar stem en een uitspraak van haar: Ja, natuurlijk!
Het antwoordt op mijn onzekere vraag zou moeten zijn:Natuurlijk! Natuurlijk gaat het je lukken, natuurlijk kun jij het ook! Niet zo twijfelen aan jezelf!
Het oprechte vertrouwen van een kind. Het puur geloven
zonder gezien te hebben, lief hebben zonder voorwaarden.
Geloof, hoop en liefde van een kind is zo puur, zonder
voorwaarde, zo schoon en helder, trouw, dankbaar, en altijd
70 maal 7 vergevingsgezind.
Wij als volwassenen, in wat voor taak we dan ook hebben
voor een kind; ouder, verzorger, leraar, etc. we sturen ze naar een tijd die
wij niet zullen zien.
Wanneer je als ouder naar je kind kijkt, dan kijk je in de
eerlijkste spiegel die je maar vinden kan. Het laat ons zien hoe we zelf zijn...
God vraagt van ons te zijn als een kind in het geloof. (Matteüs
18:3, Marcus 10:15,
Lucas 18:17)
Oprecht vertrouwen. Puur geloven zonder gezien te hebben, lief hebben zonder voorwaarden.
Maar onze Hemelse Vader vraagt ons dan wel waardig om te gaan met het hart van een ander, behoedzaam met het hart van een kind, en trouw te zijn aan je eigen hart.
Maar onze Hemelse Vader vraagt ons dan wel waardig om te gaan met het hart van een ander, behoedzaam met het hart van een kind, en trouw te zijn aan je eigen hart.
Mooi geschreven hoor! En wat een fantastische foto's van je dochter!!
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor dit mooie blogje. Het wordt zo herkenbaar als je het koppelt aan iets uit het dagelijks leven.
BeantwoordenVerwijderenKnuffel voor je dochter.
Mooi stukje, je zet me er moi over aan het denken. Want je hebt helemaal gelijk, maar het is soms zo moeilijk: vol vertrouwen als een kind je geven in de handen van Vader.
BeantwoordenVerwijderenWij mogen ook worden als een kind, zeker weten. Toch moet ik ook zeggen dat een kind het zicht op de harde wereld vaak mist. Het is datgene: de zonde, de ziekte, de pijn, de dood, wat ons als volwassen kinderen, de meeste moeite geeft om te vertrouwen. Want ons christen zijn is geen zekerheid dat ons dit soort ellende niet zal overkomen. Het is dat besef, dat ons kwetsbaar maakt en de vraag doet opkomen, waarom er zoveel pijn moet zijn om de heerlijkheid te beerven....
BeantwoordenVerwijderen