Stel dat … Ik doe wat ik kan

Ik heb een boekje in mijn handen. Het heet: ‘doe maar gewoon’, geschreven door Elisa Morgan.

Op een bladzijde ergens aan het eind van het boekje staat een verhaaltje over ‘stel dat…’ Het inspireert mij om eens naar mijn eigen doen en laten te kijken. Om zelf eens te stellen dat; ik doe wat ik kan.

 ‘Stel dat ik mij elke dag voorneem dat ik die dag doe wat ik kan, in de wetenschap dat ik bemind word door Jezus en dat ik Hem op mijn beurt liefheb.’

Ik zou op een kopje koffie voor mijn man kunnen maken en hem zeggen dat ik van hem hou.

Ik zou mijn dochter spontaan een knuffel kunnen geven en haar zeggen dat ze een prinsesje is.

Ik zou aandacht aan het koken kunnen geven voor een verrassende maaltijd.

Ik zou kunnen zingen tijdens het huishouden.

Ik zou mijn collega een compliment kunnen geven.

Ik zou mijn verontschuldiging kunnen aanbieden aan iemand die ik heb gekwetst.

Ik zou een familielid kunnen vergeven.

Ik zou mezelf kunnen vergeven.

Ik zou eerlijk kunnen zijn tegen de kassajuffrouw dat ze me teveel  geld terug heeft gegeven.

Ik zou kunnen zeggen dat ik wel kan oppassen zodat mijn zus naar de kring kan gaan.

Ik zou kunnen opstaan voor die oudere mevrouw zodat zij kan zitten.

Ik zou een vriendelijk antwoord kunnen geven.

Ik zou geduldiger kunnen zijn.

Ik zou me aan de verkeersregels kunnen houden, gewoon, omdat het zo hoort.

Ik zou de oude zwerver die elke dag om de hoek van de supermarkt staat een broodje kunnen geven.

Ik zou nog zoveel meer kunnen doen…

Stel dat ik doe wat ik kan.

Stel je eens voor wat er zou kunnen gebeuren als we wat ik kan, uitbreiden met wat jij kunt. En dan voegen jij en ik er nog een paar mensen aan toe.

5 plus 15 plus 50 plus 100 plus 1000 plus 5000 plus 10.000 plus 50.000 plus 100.000 plus 1.000.000.

Stel dat wij doen wat wij kunnen..........

....................

 ‘doe maar gewoon’ van Elisa Morgan.