Klein geloof of gewoon onzeker?

Met ogen van het geloof,

en het hart gericht op Hem,

kun je zonder angst en schroom

die onbekende toekomst in.

Er was eens een mens die bad en bad en bad, met handen zo stevig gevouwen, dat de knokkels er wit van werden.

‘Vader in de Hemel, Uw naam worde geheiligd, uw koninkrijk kome, uw wil geschiede… en Vader, dank u voor het dak boven mijn hoofd heb ik hard voor gewerkt en dank u voor het eten elke dag ik hoop dat ik mijn baan niet kwijt raak en dank U voor mijn gezondheid nu nog wel, maar voor hoe lang. Ik wil U vragen Vader, wilt U alstublieft die en die weer beter maken zal wel niet gebeuren en wilt U die en die nabij zijn Vader wat als...’

   

Zomaar een kort verhaaltje van een mens in gebed. De schuine woordjes zijn gedachten (bewust of onbewust), en de stemmetjes van die listige tegenstander.

Maar wat mist de mens in dit gebed? Wat mist de Ontvanger in de persoon van dit gebed?
Wat zou de mens zich eenzaam voelen en de Hemelse Vader zich gekwetst...

Een kort verhaaltje, maar denk wel een met grote betekenis, lees maar:

...Komt een van u wijsheid tekort? Vraag God erom en hij, die aan iedereen geeft, zonder voorbehoud en zonder verwijt, zal u wijsheid geven. Vraag vol vertrouwen, zonder enige twijfel. Wie twijfelt is als een golf in zee, die door de wind heen en weer wordt bewogen. Wie zo aarzelend en onberekenbaar is bij alles wat hij doet, moet niet denken dat hij iets van de Heer zal krijgen. - Jacobus 1:5-8

Meteen daarna gelastte hij de leerlingen in de boot te stappen en alvast vooruit te gaan naar de overkant, hij zou ook komen nadat hij de mensen had weggestuurd. Toen hij hen weggestuurd had, ging hij de berg op om er in afzondering te bidden. De nacht viel, en hij was daar helemaal alleen. De boot was intussen al vele stadiën van de vaste wal verwijderd en werd, als gevolg van de tegenwind, door de golven geteisterd. Tegen het einde van de nacht kwam hij naar hen toe, lopend over het meer. Toen de leerlingen hem op het meer zagen lopen, raakten ze in paniek. Ze riepen: ‘Een spook!’ en schreeuwden het uit van angst. Meteen sprak Jezus hen aan: ‘Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang!’ Petrus antwoordde: ‘Heer, als u het bent, zeg me dan dat ik over het water naar u toe moet komen.’ Hij zei: ‘Kom!’ Petrus stapte uit de boot en liep over het water naar Jezus toe. Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang. Hij begon te zinken en schreeuwde het uit: ‘Heer, red me!’ Meteen strekte Jezus zijn hand uit, hij greep hem vast en zei: ‘Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?’ Toen ze in de boot stapten, ging de wind liggen. In de boot bogen de anderen zich voor hem neer en zeiden: ‘U bent werkelijk Gods Zoon!’ - Mattheüs 14:22-33

~