God is liefde, we komen er allemaal wel…

Dit vind ik zelf nogal een confronterend stukje geschreven tekst. Maar daarom niet minder belangrijk om op mijn blog te plaatsen. Laten we de goede kant opkijken en lopen op die weg, die naar de waarheid leidt...

Een broeder en een zuster van een kerkelijke gemeente (het maakt eigenlijk niet uit welke) openhartig in gesprek: 

'Ik weet het niet Suzie, ik weet niet of Hij mijn zonden vergeeft, ik heb hele erge dingen gedaan...'
'God is een God van Liefde Jan, vergeet dat niet he!''Ja, dat weet ik wel... maar toch.'
'Hij vergeeft je, als je het Hem vraagt vergeeft Hij je, onmiddellijk. Hij vergéét het zelfs! Kijk, hier staat het, Hij ziet ze niet meer aan..'
'Dat is wel heel fijn om te weten....'
'Maak je niet te veel zorgen, Jan. Bovendien komen we er allemaal wel.'
'waar..?'
'...In de hemel.'
'...?'
'Ja, iedereen. Dat weet ik zeker. God laat heus geen mensen voor de deur staan, dat kan Hij niet over zijn hart verkrijgen, daarvoor houd Hij teveel van ons...'

...



Als ik hier zo over nadenk begin ik me af te vragen of het e.e.a. bij de mensen in dit dialoog wellicht niet ontgaan is. Zijn ze misschien een beetje (te) goedgelovig geworden en geven ze er op die manier een mooie artistieke slinger aan? Misschien omdat ze in hun creativiteit zo wat mankementen hier en daar bedekken? Een soort van 'pleisterkus' op de zere plek? Of zijn we in deze moderne samenleving écht vergeten hoe we als een volwaardig Christen behoren te leven, omdat we mee moeten kunnen functioneren in deze vrijzinnige maatschappij?
   
Voor de buitenwereld is het woord ‘christen’ een begrip geworden dat menig individu doet lachen en zichzelf ook maar christen noemt. 'Ik ben christen, ik leef toch ‘netjes’?!' Hoezo ben je christen als je netjes leeft? Heeft het christen zijn tegenwoordig nog waarlijk iets te maken met het christelijk geloof en dus met Christus?

Ik had ze willen uitdagen om hun 'christelijke' gedrag eens groots onder de loep te nemen, zeggende: christen ben je niet omdat je je netjes gedraagt en braaf aan de wet houd, maar christen ben je als je Christus in je hart hebt aangenomen. Maar ik heb het niet gedaan... Op dat moment stond ik iets te perplex in het hele gebeuren. Ik vond het naar om te horen en stond in dubio... Er zijn warempel dus echt mensen die geloven dat Jan en alleman eenvoudigweg in de Hemel komen. Met een blik naar boven zou ik willen zeggen... Het zou wel fijn zijn Heer, maar ik ben bang dat dat niet het ware geloof is...

Nog een gedachte in de vorm van het dialoog: Eigenlijk heeft God voor niets zijn enige Zoon op deze aarde gezet om voor ons mensen te sterven... Christus is dus eigenlijk gratis gestorven en heeft daarmee niets betaald. Of is dát misschien de Liefde waarover gesproken is? Ja, God houd van ons, daarom heeft Hij ons Zijn zoon gegeven, opdat een ieder die in Hem geloofd, niet verloren gaat, maar eeuwig leven hebben... in de Hemel!

Zou je nog steeds, als je hierover nadenkt, zeggen; het is ware Liefde als alle mensen, inclusief mensen die niet zo veel van Jezus houden, naar de hemel gaan. Hij is immers een God van liefde, dus iedereen is welkom!

Stel, je bent in gesprek met Jezus en Hij vertelt je als goede vriend de belofte van Zijn Vader:

Hij zei: 'Niemand komt tot de Vader, dan door Mij. Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. En iets over een smalle en een brede weg...'

Zou jij dan nog steeds zeggen: God is liefde hoor, we komen er allemaal wel…

Wat denk jij??

Ps.

God is, naast dat Hij een Liefdevolle God is, ook een Rechtvaardige God.
Deze overdenking is om te prikkelen en niet om de wijsneus uit te hangen.