donderdag 15 januari 2015

Als God Deuren Sluit... Wat doe jij..?



When one door closes, another opens…

Er wordt een deur voor je geopend. In vertrouwen stap je de drempel over; nieuwsgierig en dankbaar, ervarend, voelend en genietend... 
Maar dan, heel onverwacht, wordt je terug geroepen. Je moet omkeren, alles laten vallen waar je in korte tijd zo aan gehecht bent geraakt. De weg die je vertrouwde is niet de weg die goed voor je is...
En de deur wordt voor je voeten gesloten...

Soms leid één deur naar datgene waar je geroepen lijkt te zijn. En soms hebben meerdere wegen geleid tot die ene deur waar jij doorheen hoopt te gaan, omdat je zeker weet dat jij voor datgene, wat daarachter ligt, geroepen bent.

Maar soms heeft God een ander plan en sluit Hij de deur. Omdat wat daarachter ligt, niet voor jou bestemd is.

...But we often look so long and so regretfully upon the closed door…

Maar wat lijkt het dan een verspilde moeite, verspilde dromen. En de teleurstelling kan je laten denken dat je de deur liever niet door was geweest. En de vragen komen...

Misschien opende God voor een kort moment de deur. Voor een blik naar binnen, om te ervaren, te voelen en te leren… omdat zonder deze ervaring je niet sterkt genoeg zou kunnen zijn om de drempel over te stappen van een andere deur.

Het is een belangrijke les die ik pas geleden zelf heb mogen leren…
Lessen van loslaten, aanvaarden en vooral: vertrouwen!

Zo stond ik op een dag met drie verschillende koffers naast mij, verzameld via drie wegen, voor die ene deur, waarvan ik dacht dat daar achter - voorbij die o zo prachtige deur - een toekomst van glorie lag (weliswaar met missers en beperkingen, zo relativerend was ik wel…) Maar ik had het niet goed. Niet goed opgelet, teveel mijn eigen koers gevolgd. Maar vooral, niet goed genoeg geluisterd...



…that we do not see the one that has opened for us.

En zo: mijn dromen en mijn plannen rolden mijn kostbare koffers uit en alles wat ik opgebouwd en verzameld had, viel kapot op de grond. Niet meer te gebruiken. Onherstelbaar gebroken. En de deur die zo open en gastvrij lonkte, alsof ik daar hoorde te zijn, werd onherroepelijk gesloten.

Toen ik -heel even maar- in het open veld achter de deur stond, zag ik zoveel mogelijkheden die nog konden komen. Maar ook: zoveel lessen die waren gepasseerd en die zo belangrijk voor mij waren geworden dat ik ze allen met me mee had gedragen. Wat was het prachtig om te zien, die blik in de toekomst. Maar wat was het zwaar om die koffers vol lessen en ervaringen met me mee te dragen.
O, als ik de keuze had gehad de koffers te laten staan! Wat denk je, dan was ik toch door die deur gerend! Maar ik weet niet of mijn toekomst dan nog zou worden, zoals God het had bedoeld…

If God shuts a door… Stop banging on it!

Terug geroepen dus. En alles wat ik had opgebouwd, waar ik zo hard voor had gewerkt, waar ik mij voor had ingezet, kwam te vervallen en moest ik loslaten.
En de droom veranderde in teleurstelling en onbegrip waardoor ik een tijd lang alleen maar op die gesloten deur kon bonken, stompen, schoppen en zeuren: laat me erin!

...Trust that whatever is behind it is not meant for you.

En toch besef ik dat ik het uiteindelijk moet laten rusten. God laat mij op deze manier weten dat het zo beter is. Dat ik maar beter niet het pad achter die deur oploop. De woorden op de deur maken duidelijk waarom... 

Want de belangrijkste les moest nog komen...

De grootste les in dit alles is leren vertrouwen dat, wat in het verborgene achter die deur ligt, niet voor mij bestemd is. Dat dus mijn weg (waarvan ik denk dat het de juiste is) niet altijd de Zijne is. Het is wachten op een andere deur die open gaat, zonder mij blind te blijven staren op mogelijk andere deuren. Tijd nemen om te horen, te zien en te luisteren. Maar bovenal te vertrouwen en te aanvaarden dat het goed is zo. Dat ik er niet minder van wordt nu deze deur is gesloten. Het is de tijd niet en mijn aandacht is nodig bij andere dingen. 

Vertrouwen... Moeilijk he! Het is soms zo ongrijpbaar, zo onzeker. Maar het is goed zo. Ik laat mijn koffers staan. Misschien heb ik ze op een dag nodig, misschien helemaal niet. Maar ik richt mijn ogen niet langer op die deur. Ik draai me om en kies ervoor te zijn waar ik nu ben...

En nogmaals, misschien geldt dat ook voor jou: vertrouw erop, dat wanneer Hij je terug geroepen heeft, de voornaamste reden ligt in Vaderlijke liefde, omdat, wat achter die mooie deur verscholen ligt, niet voor jou bestemd is.

En dat het beter is zo.

Heb jij eens voor een deur gestaan die ook weer dicht ging? Hoe ervoer jij vertrouwen en loslaten?


Heb je inspiratie nodig om los te laten? Lees via deze link over: Loslaten, hoe doe ik dat? Wat is dat?


9 opmerkingen:

  1. Wow prachtig beschreven en heel herkenbaar. Mijn blog 'vertrouwen' bedoel ik met wenig woorden hetzelfde

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor je reactie! Ik heb je blog bericht gelezen, komt op hetzelfde neer idd. Mooi! Ik heb een reactie op je blog gegeven :)

      Verwijderen
    2. Voor de tweede keer gelezen. Met tranen achter mijn.ogen.zo herkenbaar.

      Verwijderen
  2. Wat mooi Tineke.
    Bij ons ging er een aantal jaar geleden ook een deur heel onverwacht dicht. Jeroen en ik waren een jaar lang bezig geweest met het starten van een zorgboerderij in Lelystad. Alles leek zó de bedoeling totdat het laatste stukje om onze droom te verwezenlijken niet liep zoals wij verwachtten. We hadden het koopcontract voor een mooie zorgboerderij getekend en de bank was erg enthousiast. Niets leek onze plannen te kunnen dwarsbomen. We bleven bidden om God's leiding en om open deuren als het Zijn bedoeling was.
    Drie dagen voordat onze termijn verliep om onze financiën rond te krijgen kregen we te horen dat de bank ons geen hypotheek wilde verstrekken. Het hele plan in één keer weg. Maar gek genoeg ervoeren we allebei zo'n rust. We moesten terug naar de dame waar we de boerderij bijna van kochten. Dat was het moeilijkste stuk. Maar samen wilden we accepteren dat God de deur had gesloten.
    We hebben daarna op een andere plek nog'een keer geprobeerd om een zorgboerderij te starten omdat we ervoor benaderd werden en dachten dat God die deur nu wel voor ons zou openen. Maar nee hoor, ook die deur ging dicht.
    En nu we ervaren waar God ons voor wilde roepen, nl het runnen van een gezinshuis, snappen we waarom de andere deuren dichtgingen.
    Inderdaad is het een weg van vertrouwen...
    Fijn om er zo weer even bij bepaald te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een verhaal Dieneke, nou, ik moet zeggen dat dat mij nu bemoedigd nu ik voor de dichte deur sta. Erg fijn dat we elkaar zo mogen bemoedigen! Maar ook fijn om te kunnen lezen dat antwoorden op vragen dan (meestal denk ik) vanzelf duidelijk gaan worden. Dankjewel dat je je ervaring hier wilde delen!

      Verwijderen
  3. Dankjewel Tineke, voor je mooie blog! Sterkte met het wachten op het zien van nieuwe 'deuren'.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik moet toch wel heel erg denken aan de spreuk: 'Als God een deur sluit, opent Hij een venster'. Soms snappen wij niet waarom er een bepaalde deur dichtgaat (die misschien wel op een kier leek te staan). Ik vertrouw erop dat Gods plan het beste is en dat Hij hoe dan ook ergens anders weer een venster opent.
    Heel veel sterkte Tineke.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel speciaal dat we allebei hierover schreven. Dank je wel voor je reactie.

    BeantwoordenVerwijderen