Het kunstwerk dat Hij noemt; leven

'Let me enjoy life...

Een gedicht geschreven over een plekje in het leven na een stiltemoment...

Het kunstwerk dat Hij noemt; leven

...Leven. Wie ben jij? Ik adem je in en blaas je weer uit. Struikelend over de lessen die je mij wilt leren. Maar ik bewonder je schoonheid en verwonder me als je naar me lacht. Ik ervaar je soms als pijn. En soms streel je mij. Ik ervaar je de ene dag als strijd, en dan loop ik weer moedig met je mee. Nog vaker kijk ik naar je met een frons, en dan weer met een lach. Ook angst kom ik tegen. En een akelig gevoel dat mijn hart verteerd. Je ochtendgloren en je avondrood geven mij vaak een blij gemoed. Maar soms wil ik ze echt niet tegenkomen. Dan zou ik willen dat je daar in stilte bleef - als een nacht zonder ontwaken.

...Leven. Waar kom jij vandaan? Waar ligt jouw begin en wat brengt ons jouw eind? Je Maker is mijn Meester. Je ziel mijn hele wezen. De tijd die je voortzet in seizoenen treft mij diep. Waar zou ik zijn als er in vervlogen tijden een keuze niet was geweest? 


...Nu ik Hem heb leren kennen,
ben ik alles,
in elke detail geliefd...

...Leven. Ik heb je nodig. Je geeft mij adem. Je Schepper is mijn Koning. Zonder Hem ben ik niets. Nu ik Hem heb leren kennen, ben ik alles, in elke detail geliefd. Nog steeds struikel ik en doen de lessen mij wankelen. Maar ik heb mijn weg gevonden. Achter Hem ren ik nu aan, zonder Hem uit het oog te verliezen. Hij is mijn trouwe lichtbaken op het pad dat gaat over jouw, mijn lieve leven. Je lessen neem ik dapper mee, want ik weet; er gaat geen les aan Hem voorbij.


...Laat me genieten alsof ik wandel in Zijn schilderij. Wanneer Hij mij vasthoud als penseel van het leven...

...Leven, waar is mijn plaats bij jouw? Ik ben zoek geraakt in een tocht vol hoop en verwachting. Kan ik zelf die kostbare momenten creëren? Of kan ik ze slechts memoriseren? Lieve leven, wees mij goed gezind. Laat me genieten alsof ik wandel in Zijn schilderij, wanneer Hij mij vasthoud als penseel van het leven. Mijn dankbaarheid wil ik je geven. In liefde wil ik met je leven. En leren te aanvaarden wanneer je me laat gaan. Maar vooral wil ik Hem danken, dat Hij mij dit plekje heeft toevertrouwd, omdat ik mag bestaan, in Zijn kunstwerk dat Hij noemt; leven.

~ ~ ~