woensdag 31 juli 2013

Het geloofsdeurtje van een kinderhart

Het geloofsdeurtje van een kinderhart. En samen met je kind Jezus leren kennen.

Elke moeder is wel bekend met het gevoel: bezorgdheid over je kind(eren).
Soms kun je zelfs óverbezorgd zijn. Het kan dan je gemoedstoestand verpletteren, de vrijheid en onbezorgdheid van je kind(eren) verstikken. Het kan je meevoeren naar een nare plek waar je alleen bent en worstelt met je angst en onzekerheid. Een plek waar de Heere heel graag wil komen, maar waar jij de deur gesloten houd.



Gooi die deur open! Laat Hem binnen!

Je hoeft niet alleen te zijn met die bezorgdheid. Die onzekerheid voor de toekomst van je kind, voor het onbekende. Je hoeft niet in eenzaamheid te worstelen met die angstige gedachten; wat als... de angst dat je niet weet of iets goed gaat komen, hoe je kind pijn beleeft en je je kind niet kunt opvangen, omdat jij er op dat moment niet bent. En de lijst is nog veel langer... Het laat jou in ieder geval niet los...

Of laat jíj het niet los..?

Een bemoedigend verhaal van een klein meisje:

Ze stond daar midden op straat. Alleen. Ze was vuil. Haar wangen zaten onder de zwarte vegen. Dunne streepjes van tranen tekenden zich af over haar wangen. Haar knieën waren zwart van het zand en van de modder waar ze uit was opgestaan. Ze was gevallen. Geduwd. Uitgelachen door grote wilde knapen. Ze waren weggerend toen ze in het zand viel en lieten haar huilend alleen.

Maar nu huilde ze niet meer. Ze zong heel zacht een liedje. 'Jezus is mijn vriend...'

Het meisje ken ik goed. Ze is mijn eigen dochter.

Later vertelde ze dat toen ze bang was en pijn had, ze om de hulp van de Heere Jezus had gebeden, omdat ze zo bang was. Ze vertelde dat ze toen een vriendelijke meneer zag die haar troostte. Hij was in het wit gekleed, straalde en lachte. Ze zei: Het was een engel mama. En ik was niet bang meer. Ik werd toen blij, en ging een liedje zingen voor de Heere Jezus!

Sindsdien ben ik zelf minder snel bezorgd. Want hoe vaak heb ik God gebeden een Vriend voor haar te zijn. Ze is zo'n gevoelig en kwetsbaar kind. Zoals zoveel kinderen!

Het is maar een van de kleine verhalen van een bijzondere ervaring wat kinderen kunnen hebben. Maar wat een kostbare ervaring! Wat een troost voor een bezorgde moeder!

Daarom is het zo belangrijk dat we onze kinderen over de Heere Jezus vertellen. En niet alleen maar 'vertellen'. Ook er over praten is belangrijk. De tijd er voor nemen. Samen bidden. Ze zegenen, elke dag weer.

Misschien heb je zelf als kind niet zo'n ervaring gehad. Heb je als kind een goede band met de Heer kunnen opbouwen? Heb je de kans gehad Hem in je hart te sluiten? Aan Hem te denken en tot Hem te bidden toen je bang was?

Kies er voor om hier een hoge prioriteit aan te geven. Het geeft zoveel meer kalmte, hoop, vertrouwen en vrijheid. Het dringt de angst en bezorgdheid op de achtergrond. Want daar waar Jezus heerst, heeft angst geen ruimte.

Zijn er praktische manieren om je kind bewust over Jezus te leren? Ja, en heel wat zelfs!

Een paar manieren van mij waar ik en mijn man ons aan (proberen!) te houden:

- Zegen je kind(eren) elke avond. Ze vinden het fijn om te horen! Het geeft een goed einde aan de dag en goed begin van de nacht.
- Bid bewust met ze. Zo kun je ook bewust de gebeurtenissen van die dag delen.
- Laat je kind zelf ook bidden (en laat ze maar de Heer vragen en vertellen zoals bij de leeftijd past).
- Bid zelf voor je kind. Vraag of de Heere een Schild voor je kind wil zijn, een Vriend.
- Lees met ze uit de kinderbijbel.
- Neem ze mee naar de kerk.
- Laat ze opwekkingsliedjes luisteren wat bij de leeftijd past.
- Negeer vragen niet.
- Laat ze ervaringen vertellen en neem ze serieus.
- Zeg ze dat ze niet alleen zijn als ze bang zijn. Ook als papa of mama er niet is. God is er altijd.
- Vertel ze dat ze de Heer alles mogen vragen.


Het fijne is dat het jou ook helpt uit te zien naar Jezus, en te vertrouwen op Zijn liefde, trouw en beloften. Want wij allen zijn Zijn kinderen!
~ ~ ~


Ken jij nog een praktische manier?
Leer jij je kind bewust over de Heere Jezus?
Heb jij als kind Jezus ervaren?


10 opmerkingen:

  1. Ook wij proberen ons meisje te vertellen dat God altijd bij haar is, haar altijd ziet.
    Zelf had ik het pas, toen ik met zoveel pijn in de tandartsstoel lag en in paniek dreigde te raken.
    Ik zei tegen mijzelf God ziet je, je bent hier niet alleen en wat is het dan fijn om dat vertrouwen te mogen ervaren.

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ah wat lief, dat verhaal van je dochter. Hier ook een zoontje dat bidt onder zwemles omdat hij het 'onder water' zo eng vindt. En dan ook echt een geloofservaring heeft. Mooi he! En voor ons als ouder ook zo geloofsversterkend.
    Zelf wil ik zo'n 'aanval' van bezorgdheid altijd zien als een keuzemogelijkheid: of ik 'ga erin mee' en verlies mijzelf in allerlei zorgen - of ik bied weerstand en vul mij met hoopvolle gedachten uit Gods Woord en mooie liederen! De laatste keuze is de échte oplossing. Want tja, het voegt uiteindelijk geen el aan onze lengte toe :)
    Ik ga je weer volgen!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooi verhaal zeg, heel bijzonder. Ik heb zelf geen kinderen, maar onlangs zei ik nog tegen een mevrouw dat ze haar kinderen moest gaan zegenen. Ze vond dat eerst raar, maar toch zou ze het er met haar man over hebben...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel mooi, dankjewel! Ik voeg een link naar deze blog op m'n vorige post!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuk dat je weer blogt! Ach ja, kinderen, ze zijn vaak onze 'grootste' voorbeelden....
    Angstgevoelens voor de toekomst; ik denk dat we daar allemaal weleens mee kampen, niet?
    Bidden voor je kinderen is een fundament voor je gezin! en wellicht geeft het je als ouder ook meer rust, kan ik me voorstellen.. -hans

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat mooi als je dochter hier mee thuiskomt. Wat een ervaring en wat een vertrouwen: Jezus is mijn vriend. Wat een voorbeeld. dank voor het delen, Tineke.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik had je blog al gelezen maar zie geen reactie staan :-) Het raakte me. En wat een leuke foto's van je dochtertje. Gaat het verder goed met je? Hoe is het om weer aan de gang te gaan ... Met alles en zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kinderlijk vertrouwen, wat een voorbeeld voor volwassenen. Een mooie post! Wat is het goed je (klein)kinderen te omringen met gebed! Dank je!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Tineke,
    Ik had je laatste blog nog niet gelezen in de vakantie.
    Wat een ontroerend verhaal van je dochter!

    BeantwoordenVerwijderen