vrijdag 1 juni 2012

De stenen die je draagt in je huwelijk (a personal testimony)

  
‘Some stones you will have to bear with you, until God takes over the stones for you.’
(But He will always be the safety net when it is too heavy).



Toen ik net getrouwd was met de liefde van mijn leven, hield ik heel erg veel van hem. Toen hij een goede baan had, was ik trots op hem. Toen ik zijn talenten zag, prijsde ik hem. Toen we samen kinderen kregen, werd ik nog een keer verliefd op hem. Toen hij ziek werd, troostte ik hem. Toen hij werkloos werd, suste ik hem. Toen de volle portemonnee leeg raakte, verontschuldigde ik hem. Toen hij jaren geen werk kon vinden, maakte ik mij boos om hem. Nu de gevolgen beklemmend zijn geworden, heb ik de neiging de verantwoordelijkheid bij hem neer te leggen. Dat van onze zorgen, ons gebrek, de belemmering mee te draaien in de maatschappij; die enge lege portemonnee en de pijnlijke strijd van het continu moeten relativeren en niet teleurgesteld in een hoekje kruipen…

En ik heb gebeden; Heer, hoe kan ik mij anders voelen dan dit nare gevoel…. Heer, dat wil ik niet, daar kies ik niet voor, dat wijs ik af! Geef mij hier goede gevoelens voor in de plaats!
Op mijn knieën gaf ik Hem mijn tranen, mijn zorgen, mijn gemengde gevoelens…

En Hij zei:

‘Koester hem.’  

Is dat alles, Heer?

En Hij zei:
 
‘Koester hem en laat Mij voor jullie zorgen… kom bij Mij wanneer je last te zwaar wordt, maar koester je man, in elke omstandigheid. Koester hem, dat is mijn opdracht aan jou. De rest is Mijn zorg…’
 
En ik boog mij diep… want Hij had mij geraakt.
Hij had mijn hart geraakt.
Die opdracht van maar twee woorden, maar waarin zoveel gevoelens verborgen liggen. 
Koesteren… Ja Heer, ik zal hem dicht bij mijn hart houden.

Je partner koesteren en dienen in welke omstandigheden dan ook... maar dat is soms best lastig. Je wilt je huwelijk niet zien stranden, vanwege omstandigheden die je niet zelf in de hand hebt. Dus zul je je gedachten in Christus moeten bewaren. Dicht bij Hem blijven en bij je partner. Het slagveld in je gedachten bewaken, want het zet heel rap een kloof tussen jou en je echtgenoot. Vraag de Heer om wijsheid met de situatie om te gaan, en betrek Hem bij de situatie. Bid samen, strijd samen, draag samen de stenen op de weg die God voor jullie heeft uitgespreidt.

Maar doe het niet alleen!

Dank de Heer voor de mooie dingen die je hebt. Ik weet het, dat lijkt zo standaard (iedereen zegt het), zo simpel en zo - bijna - onbereikbaar, maar echt, zo volg je wel het spoor naar herstel. En niet persee herstel in de situatie, maar in je geest, je ziel en je instelling, je kijk op de situatie.


~~~


En zo kwam er ook een ommekeer in mijn gedachten, in mijn hart: Ik begon de mooie dingen te zien. En dankbaarheid werd zichtbaar in grillige omstandigheden.

  • De onvoorwaardelijke liefde van de kinderen, de mooie tekeningen, de vele kusjes en de dikke knuffels, elke dag weer!
  • De mooie wandelingen die we kunnen maken in de wijk waar we wonen, in alle rust genieten van de natuur, langs de weilanden, dat ik zelf noem: mijn achtertuin. Ik was bijna vergeten hoe fijn ik dat vind!
  • De vrienden die we erbij hebben gekregen in deze lastige periode, die ons helpen waar ze kunnen.
  • Dat ik kan werken, want dat helpt wel iets.
  • De fijne zitbank, de tv en pc. Ik kan relaxen, de wereld volgen, ik kan schrijven en bloggen.
  • Ons welzijn als gezin.
  • Het dak boven ons hoofd, de keuken, de gezellige huiskamer, de slaapkamers en dat we veilig en in alle rust kunnen slapen.
  • Dat ik mag horen wat God mij wil zeggen, wat Hij van mij wil.Het vermogen me op Hem te kunnen richten en mijn openheid voor de Heilige Geest. Dat, waar God mij mee confronteert, in mijn hart te bewaren, te laten vormen door de Hem zodat ik eerlijk naar mijzelf kan en dúrf te kijken; wat heb ik écht nodig: HEM!


Weet je? Door weinig te hebben en weinig te kunnen doen, ga je je steeds meer richten op dat wat écht belangrijk is - als je je op God richt -. Het is zeg maar als een les in een soort van vasten: je gaat zoeken naar bevrediging voor je hart in plaats van je vleselijke verlangens. En eigenlijk, eígenlijk, besef ik nu, nu ik dit schrijf, dat ik God mag danken voor deze mogelijkheid, dit pad waar Hij ons op doet lopen, deze stenen die Hij ons mee geeft om te dragen. Juist omdát Hij ons dichterbij heeft gehaald. Is dat niet een teken van Zijn Liefde voor ons? Hij houdt namelijk teveel van ons om ons te laten zoals we zijn… Hij wil ons kneden, vormen en slijpen, omdat Hij ons dichterbij Hem wil hebben!
 
Ik kan me voorstellen dat, wanneer je niet veel (aan materialisme) hebt, je in een hoekje zou kunnen gaan zitten kniezen, omdat het de harde realiteit is dat je niet zomaar iets kan pakken, kopen en gebruiken wat je nodig hebt. Geen werk kan vinden omdat je steeds weer wordt afgewezen vanwege de leegte in je cv door ziekte en het nare gevolg daarvan. Afgewezen worden door die genadeloze maatschappij op de arbeidsmarkt, de huizenmarkt en de banken.
 
Maar ik zeg:

Dank U Heer, want in deze armoede, voel ik mij rijk!!
 
Nu we weer samen deze stenen dragen, weten we dat God ons vangnet is, dat geeft ons een vertrouwd en gerust gevoel. We zullen de stenen dragen, tot de tijd is gekomen dat we ze aan Hem mogen geven.



8 opmerkingen:

  1. Indrukwekkend stukje Tineke. Ik ben er even stil van. Het laatste wat je schrijft met die afbeelding is bemoedigend.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ontroerend inkijkje in je leven. Mooi woord, koesteren ... Het beeldt iets uit van de liefde van God voor ons mensen. Overweldigend en teder tegelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb bewondering voor je, Tineke. Vooral alle onzekerheid die erbij komt kijken is moeilijk he, dit zal ook best moeilijk zijn voor je man! Maar zo geweldig dat je deze situatie aangrijpt om dichter bij God en dichter tot elkaar te komen - dan haal je eeuwigheidswaarde uit de omstandigheden! Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel indrukwekkend! Ik heb hierop gereageerd via een facebookbericht. ( heb je die gezien ?)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Roos, ik heb je bericht gelezen op FB;) Lief van je, Ik ga je morgen antwoorden, heb vanavond pastoraat en morgen werken, dus nog ff geduld;)
      Lieve groetjes!

      Verwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. hi dear friend its tuesday again...wanted to invited everyone on the tuesday's musings we are all busy people but sharing our faith is nice ..feel free to join...thanks if you do blessing for you all

    BeantwoordenVerwijderen